Przejdź do zawartości

Tim Duncan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tim Duncan
Ilustracja
Asystent trenera
Pełne imię i nazwisko

Timothy Theodore Duncan

Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1976
Christiansted[1]

Wzrost

211 cm

Masa ciała

113 kg

Kariera
Aktywność

1997–2016

Szkoła średnia

St. Dunstan’s Episcopal

College

Wake Forest

Draft

1997, numer: 1
San Antonio Spurs

  1. Mecze w lidze aktualne na 2 kwietnia 2020[2].
  2. Mecze w reprezentacji aktualne na 2 kwietnia 2020[3].
Strona internetowa

Tim Duncan, właśc. Timothy Theodore Duncan (ur. 25 kwietnia 1976 w Christiansted) – amerykański koszykarz, pochodzący z Wysp Dziewiczych, występujący na pozycjach silnego skrzydłowego albo środkowego. Pięciokrotny mistrz NBA, olimpijczyk.

Przez całą zawodową karierę (19 sezonów) związany był z zespołem San Antonio Spurs, którzy wybrali go z 1 numerem w drafcie 1997. Pięciokrotny mistrz NBA, trzykrotnie zdobywał nagrodę dla najbardziej wartościowego zawodnika finałów NBA i dwukrotnie dla najbardziej wartościowego zawodnika sezonu. Czternaście razy wybierano go do najlepszego składu sezonu i dziesięć razy do najlepszego defensywnego składu sezonu. Był także najlepszym debiutantem sezonu 1997/1998. Czternastokrotnie uczestniczył w meczu gwiazd NBA.

W trakcie gry w drużynie koszykarskiej Uniwersytetu Wake Forest zdobywał nagrody dla najlepszego zawodnika akademickiego im. Naismitha, im. Johna Woodena, a także Oscar Robertson Trophy.

Dzieciństwo i młodość

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na wyspie Saint Croix należącej do Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych. Ma dwie starsze siostry[4]. Duncan, podobnie jak jego siostry, w dzieciństwie dużo pływał[4]. W wieku 13 lat Tim okazał się jednym z najlepszych pływaków w Stanach na 400 metrów w stylu dowolnym. Jest wciąż rekordzistą wyspy na 50 i 100 metrów. Jego siostra Tricia reprezentowała Wyspy Dziewicze na igrzyskach w 1988[5]. Tim mógł zostać bardzo dobrym pływakiem, lecz w 1988 roku jego matka zachorowała na raka piersi i niedługo potem zmarła[6]. Potem Hugo – niszczycielski huragan, zniszczył jedyny na wyspie basen o przepisowych wymiarach[4]. Duncan stracił wtedy całkowicie motywację do pływania i poświęcił się koszykówce[6].

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

W 1993, po ukończeniu szkoły średniej St. Dunstan’s Episcopal w swoim rodzinnym Christiansted, zdecydował się na dołączenie do drużyny Demon Deacons na uniwersytecie Wake Forest.

W premierowym sezonie (1993-94) wystąpił we wszystkich 33 spotkaniach (32 w pierwszej piątce, 21 zwycięstw), osiągając średnio 9,8 punktu, 9,6 zbiórki oraz 3,76 bloku na mecz. Wake Forest awansowali do rozgrywek finałowych NCAA, ulegając w 2. rundzie Kansas 58-69.

W sezonie 1994-95 zagrał w 32 meczach (bilans zespołu 26-6), notując średnie 16,8 punktu, 12,5 zbiórki i 4,22 bloku. Demon Deacons zostali mistrzami konferencji ACC, awansując do krajowych playoffów, gdzie doszli do czołowej szesnastki (porażka z Oklahoma State 66-71). Został wybrany najlepiej broniącym graczem NCAA.

Sezon 1995-96 – już jako jeden z kapitanów drużyny – zakończył ze średnimi 19,1 punktu, 12,3 zbiórki oraz 3,75 bloku z 32 meczów (26 zwycięstw). Ustanowił rekord klubu, notując 10 bloków przeciwko Maryland (13 stycznia). Jego drużyna ponownie została mistrzem konferencji, dochodząc w finałach krajowych do 4. rundy, ale w decydującym meczu o awans do Final Four uległa późniejszym mistrzom NCAA, Kentucky, 63-83. Duncan wybrany został do pierwszej piątki NCAA (All-America First Team). Po raz drugi został wybrany najlepiej broniącym graczem rozgrywek.

W ostatnim sezonie uniwersyteckim (31 meczów, 24 wygrane) osiągnął średnio 20,8 punktu, 14,7 zbiórki (1. miejsce w NCAA) i 3,29 bloku na mecz. Był również liderem zespołu w asystach (98). Wake Forest dotarli do 2. rundy krajowych rozgrywek, ulegając w niej niżej rozstawionemu Stanford 66-72. Duncan został wybrany graczem roku przez wszystkie prestiżowe organizacje, stając się bezdyskusyjnym kandydatem do otrzymania pierwszego numeru w drafcie NBA 1997 roku. Został też – po raz 3. – wybrany najlepszym defensywnym graczem NCAA (rekord dzielony ze Staceyem Augmonem i Shane’em Battierem).

W ciągu 4 lat gry w NCAA zagrał we wszystkich 128 meczach Wake Forest, osiągając do dziś rekordowe 87 double-doubles (pobił 84 Ralpha Sampsona) oraz notując 481 bloków, które ówcześnie było 2. najlepszym wynikiem w historii (dziś czwartym). Został pierwszym graczem w historii NCAA, który zgromadził co najmniej 2000 punktów, 1500 zbiórek, 400 bloków i 250 asyst. W 127 meczach zaliczał co najmniej jeden blok.

Jego numer – 21 – został zastrzeżony przez Wake Forest.

Duncan na linii rzutów wolnych w 2005.

San Antonio Spurs, którzy w wyniku kontuzji swego lidera, gwiazdy ligi Davida Robinsona (zagrał jedynie 6 meczów) ponieśli w sezonie 1996-97 aż 62 porażki i zajęli 3. miejsce od końca, mieli spore szanse na wysoki numer w drafcie 1997. Drużynie z Teksasu, która przed feralnym okresem siedmiokrotnie z rzędu kwalifikowała się do playoffów (wygrywając średnio 55 meczów w sezonie) i uznawana była za jedną z najsilniejszych w stawce, dopisało jednak ogromne szczęście i wylosowała prawo do wyboru zawodnika jako pierwsza. W ten sposób najlepszy gracz uniwersytecki znalazł się w drużynie, z którą wkrótce miał zacząć odnosić regularne sukcesy.

W początkowym okresie swojej kariery tworzył razem z Davidem Robinsonem duet „Twin Towers”, czyli bliźniacze wieże. Klub prowadzony przez Duncana i Robinsona poprawił swoje wyniki o 36 wygranych meczów w stosunku do poprzedniego sezonu, sezon skończyli z wynikiem 56:26. Obydwaj zawodnicy grali w tym roku w Meczu Gwiazd, znaleźli się również w drugiej piątce obrońców ligi. Duncan był najlepszym strzelcem wśród pierwszoroczniaków, przodował także w blokach, zbiórkach i skuteczności rzutów.

Po zakończeniu kariery przez Robinsona stał się prawdziwym liderem zespołu, w którym współpracował z takimi graczami jak Manu Ginóbili, czy Tony Parker.

Podczas kampanii 2000/2001 uplasował się na drugiej pozycji w głosowaniu na MVP fazy zasadniczej[7].

W latach 2002 oraz 2003 zdobył nagrodę NBA Most Valuable Player dla najlepszego zawodnika w sezonie zasadniczym. W sezonie 2002/2003 zdobył drugie mistrzostwo NBA, ostatnie w duecie z Davidem Robinsonem. W szóstym meczu finałów zabrakło mu dwóch bloków do uzyskania quadruple-double. Zdobył w tym meczu 21 punktów, 20 zbiórek, 10 asyst i 8 bloków. Po zakończeniu rozgrywek 2003/2004 zajął drugie miejsce w głosowaniu na MVP sezonu[8].

Do finału NBA powrócił w 2005 roku, pokonując po siedmiomeczowej batalii Detroit Pistons 4-3. Duncan zdobył również tytuł MVP finałów. 2 lata później pokonał w finale Cleveland Cavaliers 4-0 i zdobył swój 4 tytuł. Na kolejną okazję walki o największe trofeum musiał czekać do 2013 roku, kiedy przegrał z prowadzonymi przez LeBrona Jamesa Miami Heat 3-4. Zrewanżował się jednak rok później, pokonując Heat 4-1 i zdobywając swój piąty pierścień mistrzowski.

W swoim ostatnim meczu w karierze, który rozegrał 12 maja 2016 roku przeciwko Oklahoma City Thunder, zdobył 19 punktów i 5 zbiórek. 11 lipca 2016 roku ogłosił zakończenie kariery zawodniczej[9].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Duncan tyłem do Bena Wallace’a podczas jednego ze spotkań w 2005 roku.
Duncan podczas rozgrzewki przed NBA All-Star Game 2011.
Duncan i Tony Parker podczas rozgrzewki przed spotkaniem MagicSpurs w Orlando (grudzień 2010).

Stan na 15 kwietnia 2018, na podstawie[10][11], o ile nie zaznaczono inaczej.

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie[37]

Statystyki w NBA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
M Mecze S5 Pierwsza piątka MPG Minuty na mecz
FG% Celność rzutów z pola 3P% Celność rzutów „za 3” FT% Celność rzutów wolnych
RPG Zbiórki na mecz APG Asysty na mecz SPG Przechwyty na mecz
BPG Bloki na mecz PPG Punkty na mecz

Na podstawie Tim Duncan Statistics. Basketball-Reference.com. [dostęp 2016-06-21]. (ang.).

Sezon regularny

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
1997/98 San Antonio 82 82 39,1 54,9% 0,0% 66,2% 11,9 2,7 0,7 2,5 21,1
1998/99 San Antonio 50 50 39,3 49,5% 14,3% 69,0% 11,4 2,4 0,9 2,5 21,7
1999/00 San Antonio 74 74 38,9 49,0% 9,1% 76,1% 12,4 3,2 0,9 2,2 23,2
2000/01 San Antonio 82 82 38,7 49,9% 25,9% 61,8% 12,2 3,0 0,9 2,3 22,2
2001/02 San Antonio 82 82 40,6 50,8% 10,0% 79,9% 12,7 3,7 0,7 2,5 25,5
2002/03 San Antonio 81 81 39,3 51,3% 27,3% 71,0% 12,9 3,9 0,7 2,9 23,3
2003/04 San Antonio 69 68 36,6 50,1% 16,7% 59,9% 12,4 3,1 0,9 2,7 22,3
2004/05 San Antonio 66 66 33,4 49,6% 33,3% 67,0% 11,1 2,7 0,7 2,6 20,3
2005/06 San Antonio 80 80 34,8 48,4% 40,0% 62,9% 11,0 3,2 0,9 2,0 18,6
2006/07 San Antonio 80 80 34,1 54,6% 11,1% 63,7% 10,6 3,4 0,8 2,4 20,0
2007/08 San Antonio 78 78 34,0 49,7% 0,0% 73,0% 11,3 2,8 0,7 1,9 19,3
2008/09 San Antonio 75 75 33,7 50,4% 0,0% 69,2% 10,7 3,5 0,5 1,7 19,3
2009/10 San Antonio 78 77 31,3 51,8% 18,2% 72,5% 10,1 3,2 0,6 1,5 17,9
2010/11 San Antonio 76 76 28,4 50,0% 0,0% 71,6% 8,9 2,7 0,7 1,9 13,4
2011/12 San Antonio 58 58 28,2 49,2% 0,0% 69,5% 9,0 2,3 0,7 1,5 15,4
2012/13 San Antonio 69 69 30,1 50,2% 28,6% 81,7% 9,9 2,7 0,7 2,7 17,8
2013/14 San Antonio 74 74 29,2 49,0% 0,0% 73,1% 9,7 3,0 0,6 1,9 15,1
2014/15 San Antonio 77 77 28,9 51,2% 28,6% 74,0% 9,1 3,0 0,8 2,0 13,9
2015/16 San Antonio 61 60 25,2 48,8% 0,0% 70,2% 7,3 2,7 0,8 1,3 8,6
Razem 1392 1389 34,0 50,6% 17,9% 69,6% 10,8 3,0 0,7 2,2 19,0

Play-offy

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
1998 San Antonio 9 9 41,6 52,1% 0,0% 66,7% 9,0 1,9 0,6 2,6 20,7
1999 San Antonio 17 17 43,1 51,1% 0,0% 74,8% 11,5 2,8 0,8 2,6 23,2
2001 San Antonio 13 13 40,5 48,8% 100,0% 63,9% 14,5 3,8 1,1 2,7 24,4
2002 San Antonio 9 9 42,2 45,3% 33,3% 82,2% 14,4 5,0 0,7 4,3 27,6
2003 San Antonio 24 24 42,5 52,9% 0,0% 67,7% 15,4 5,3 0,6 3,3 24,7
2004 San Antonio 10 10 40,5 52,2% 0,0% 63,2% 11,3 3,2 0,8 2,0 22,1
2005 San Antonio 23 23 37,8 46,4% 20,0% 71,7% 12,4 2,7 0,3 2,3 23,6
2006 San Antonio 13 13 37,9 57,3% 0,0% 71,8% 10,5 3,3 0,8 1,9 25,8
2007 San Antonio 20 20 36,8 52,1% 64,4% 11,5 3,3 0,7 3,1 22,2
2008 San Antonio 17 17 39,2 44,9% 20,0% 62,6% 14,5 3,3 0,9 2,1 20,2
2009 San Antonio 5 5 32,8 53,2% 60,7% 8,0 3,2 0,6 1,2 19,8
2010 San Antonio 10 10 37,3 52,0% 50,0% 47,8% 9,9 2,6 0,8 1,7 19,0
2011 San Antonio 6 6 35,3 47,8% 62,5% 10,5 2,7 0,5 2,5 12,7
2012 San Antonio 14 14 33,1 49,5% 0,0% 70,7% 9,4 2,8 0,7 2,1 17,4
2013 San Antonio 21 21 35,0 47,0% 0,0% 80,6% 10,2 1,9 0,9 1,6 18,1
2014 San Antonio 23 23 32,7 52,3% 0,0% 76,0% 9,2 2,0 0,3 1,3 16,3
2015 San Antonio 7 7 35,7 58,9% 0,0% 55,9% 11,1 3,3 1,3 1,4 17,9
2016 San Antonio 10 10 21,8 42,3% 71,4% 4,8 1,4 0,2 1,3 5,9
Razem 251 251 37,3 50,1% 14,3% 68,9% 11,4 3,0 0,7 2,3 20,6

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Studia na Wake Forest ukończył z wyróżnieniem (psychologia), będąc w ich trakcie współautorem rozdziału w publikacji naukowej, pt. „Aversive Interpersonal Behaviors” (tytuł rozdziału: Blowhards, Snobs and Narcissists: Interpersonal Reactions to Excessive Egotism)[41].

Poza koszykówką interesuje się motoryzacją, RPG Dungeons & Dragons[42], oraz kolekcjonowaniem mieczy i noży[43].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. slamduncan.com -- 21 [online], web.archive.org, 16 lipca 2017 [dostęp 2020-04-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-16].
  2. Tim Duncan Stats [online], Basketball-Reference.com [dostęp 2020-04-02] (ang.).
  3. Proballers, Tim Duncan, Basketball player [online], Proballers [dostęp 2020-04-02] (ang.).
  4. a b c From the Virgin Islands to the Hall of Fame: Tim Duncan’s unlikely journey [online], expressnews.com [dostęp 2021-09-16] (ang.).
  5. Tricia Duncan Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2011-05-13] [zarchiwizowane z adresu 2010-06-28] (ang.).
  6. a b Basketball Star Tim Duncan and His Family [online], bodyheightweight.com [dostęp 2021-09-16] (ang.).
  7. 2000-01 NBA Awards Voting. basketball-reference.com. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).
  8. 2003-04 NBA Awards Voting. basketball-reference.com. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).
  9. TIM DUNCAN ANNOUNCES RETIREMENT. nba.com. [dostęp 2016-07-11]. (ang.).
  10. Tim Duncan. Basketball-Reference.com. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  11. Tim Duncan – realgm.com. realgm.com. [dostęp 2016-04-04]. (ang.).
  12. John R. Wooden Award. woodenaward.com. [dostęp 2023-01-20]. (ang.).
  13. Naismith Men’s College Player of the Year Trophy Winners. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  14. Adolph F. Rupp Trophies – Previous Winners. spysport.org. [dostęp 2023-01-23]. (ang.).
  15. NCAA Division I Basketball Awards – Chip Hilton Player of the Year Award. realgm.com. [dostęp 2023-01-27]. (ang.).
  16. USBWA Player of the Year Winners. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  17. NCAA College Basketball AP Player of the Year Award Winners. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  18. Sporting News Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  19. NABC Player of the Year Awards. nabc.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
  20. Atlantic Coast Conference Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-26]. (ang.).
  21. Atlantic Coast Conference Tournament MVP Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).
  22. NABC Defensive Player of the Year. nabc.com. [dostęp 2023-01-28]. (ang.).
  23. National Collegiate Basketball Hall of Fame – Players. collegebasketballexperience.com. [dostęp 2018-04-15]. (ang.).
  24. NBA MVP & ABA Most Valuable Player Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  25. NBA Finals Most Valuable Player Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  26. NBA & ABA All-Star Game Most Valuable Player Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  27. a b NBA Players of the Month. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  28. NBA & ABA Rookie of the Year Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  29. NBA Rookies of the Month. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  30. a b NBA & ABA All-Defensive Teams. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).
  31. Year-by-year NBA All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
  32. NBA 75th Anniversary Team announced. nba.com. [dostęp 2021-12-01]. (ang.).
  33. Team San Antonio Wins 2008 Haier Shooting Stars. NBA.com. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  34. IBM Award Recipients. realgm.com. [dostęp 2023-01-16]. (ang.).
  35. NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Blocks Per Game. basketball-reference.com. [dostęp 2018-04-07]. (ang.).
  36. NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Free Throws. basketball-reference.com. [dostęp 2018-03-24]. (ang.).
  37. All-Time USA Basketball Men’s Roster // D. usabasketball.com. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  38. THIRD MEN’S GOODWILL GAMES -- 1994. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  39. USA Basketball Annual Awards. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  40. 2003 FIBA Americas Championship. latinbasket.com. [dostęp 2018-04-18]. (ang.).
  41. Tim Duncan is the published co-author of a fantastically titled psychology book chapter [online], For The Win, 12 lipca 2016 [dostęp 2020-04-02] (ang.).
  42. 12 Famous People Who Play D&D [online], Tribality, 12 maja 2015 [dostęp 2017-07-24].
  43. Mary Caithn Scott, Tim Duncan’s Top 5 Geeky Tendencies, „San Antonio Current” [dostęp 2017-07-24] (ang.).