Przejdź do zawartości

Tu-141

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tu-141
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Charkowski Zakład Lotniczy

Konstruktor

Tupolew

Typ

Bezzałogowy statek powietrzny

Konstrukcja

metalowa

Załoga

0

Historia
Data oblotu

1974

Wycofanie ze służby

1989 (w ZSRR)

Liczba egz.

152

Dane techniczne
Napęd

silnik turboodrzutowy Tumański KR-17A

Ciąg

19,6 kN

Wymiary
Rozpiętość

3,88 m

Długość

14,33 m

Wysokość

2,44 m

Powierzchnia nośna

10 m²

Masa
Użyteczna

5370 kg

Osiągi
Prędkość maks.

1100 km/h

Prędkość przelotowa

1000 km/h

Pułap

6000 m

Zasięg

1000 km

Rozbieg

JATO

Dane operacyjne
Uzbrojenie
ładunek 42 kg materiału wybuchowego
Wyposażenie dodatkowe
aparatura rozpoznawcza
Użytkownicy
 ZSRR,  Ukraina
Rzuty
Rzuty samolotu

Tu-141 (oznaczany też jako M-141, ros. Стрижjerzyk) – bezzałogowy samolot rozpoznawczy (UAV) opracowywany w biurze konstrukcyjnym Tupolewa w ZSRR od lat 60 XX wieku, rozwinięcie starszej konstrukcji Tu-123.

Długość 14,33 m, rozpiętość skrzydeł 3,88 m, masa całkowita 5370 kg, wyposażony w silnik turboodrzutowy Tumański KR-17A o ciągu 19,6 kN.

Prędkość 1000 km/h, zasięg 1000 km, pułap 6000 m. Wyposażony był w aparaturę rozpoznawczą (aparaty fotograficzne, radary, kamery, aparaty foto. w podczerwieni itp.). Obecnie stosowana odmiana została wyposażona w głowicę bojową z zabudowanej bomby lotniczej FAB-100.

Oblatany pod koniec 1974 r., do służby w ZSRR wszedł w 1979 r., wyprodukowano łącznie 152 egzemplarze. Bezzałogowce tego typu wykorzystywano w ZSRR do 1989 roku. Zmagazynowane statki powietrzne są używane od 2014 roku w Siłach Zbrojnych Ukrainy[1].

Bezzałogowce są używane w czasie rosyjskiej inwazji na Ukrainę od 2022 roku[2].

10 marca 2022 r. Ukraina odpaliła samolot-pocisk, ale doszło do błędu zaprogramowania lotu i zdarzył się incydent w Zagrzebiu. Tu-141 rozbił się około godz. 23 CET na południowo-zachodniej części stolicy Chorwacji[3][4][5][6].

BSP Tu-141 atakowana jest Rosja. Między innymi w ataku na lotnisko Engels-2 uszkodzono samoloty Tu-95 i Tu-22M[7].

Jego pomniejszona wersja (blisko dwukrotnie krótsza i czterokrotnie lżejsza) nosi oznaczenie Tu-143 Riejs (Рейс – pol. lot) i oblatana została także w latach 70 XX wieku. Zastąpiona nieznacznie różniącą się od Tu-143 maszyną nazwaną Tu-243 Riejs-D (Рейс-Д), a potem przez Tu-300 Korszun (Коршун – pol. kania).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]