Przejdź do zawartości

Włodzimierz Puzio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Puzio
Ilustracja
Data urodzenia

1 czerwca 1920

Data śmierci

27 lipca 1993

Informacje klubowe
Klub

Cracovia

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Łódź 1945 bieg na 200 m
złoto Kraków 1946 bieg na 400 m
złoto Kraków 1946 bieg na 400 m przez płotki
złoto Kraków 1946 sztafeta 4 × 400 m
złoto Warszawa 1947 bieg na 400 m przez płotki
złoto Warszawa 1947 sztafeta 4 × 400 m
złoto Poznań 1948 bieg na 400 m przez płotki
złoto Gdańsk 1949 bieg na 400 m przez płotki
złoto Kraków 1950 bieg na 400 m przez płotki
złoto Kraków 1950 sztafeta 4 × 400 m
srebro Kraków 1946 sztafeta 4 × 100 m
srebro Wrocław 1952 bieg na 400 m przez płotki
brąz Warszawa 1947 bieg na 400 m
brąz Warszawa 1947 sztafeta 4 × 100 m
brąz Warszawa 1953 bieg na 200 m przez płotki

Włodzimierz Puzio (ur. 1 czerwca 1920 w Czeladzi, zm. 27 lipca 1993 w Warszawie[1]) – polski lekkoatleta, płotkarz i sprinter, później trener lekkoatletyczny, a także tancerz i pianista.

Był czołowym lekkoatletą w Polsce pierwszych lat po II wojnie światowej. Specjalizował się w biegu na 400 metrów przez płotki, ale z powodzeniem startował również w biegu na 400 metrów.

Na pierwszych powojennych mistrzostwach Polski w 1945 zwyciężył w biegu na 200 metrów. Mistrz Polski w biegu na 400 metrów w 1946, w biegu na 400 metrów przez płotki w 1946, 1947, 1948, 1949 i 1950, a także w sztafecie 4 × 400 metrów w 1946, 1947 i 1950. Wicemistrz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1946 i w biegu na 400 metrów przez płotki w 1952 oraz brązowy medalista w biegu na 400 metrów i sztafecie 4 × 100 metrów w 1947 oraz w biegu na 200 metrów przez płotki w 1953[2].

W latach 1949-1952 wystąpił w 5 meczach reprezentacji Polski (6 startów), bez zwycięstw indywidualnych[3].

Rekordy życiowe:

Konkurencja Data i miejsce Wynik Źródło
bieg na 400 metrów 12 października 1947, Kraków 50,9 [4]
bieg na 400 metrów przez płotki 31 lipca 1949, Warszawa 55,6 [5]

Był zawodnikiem Cracovii i Gwardii Kraków. Po zakończeniu kariery zawodniczej był trenerem lekkoatletycznym. Jego podopiecznymi był m.in. Andrzej Zieliński. W 1966 wyjechał wraz z grupą polskich trenerów do Meksyku, by przygotowywać tamtejszych zawodników do letnich igrzysk olimpijskich w 1968[6].

Oprócz działalności sportowej był również tancerzem Opery Poznańskiej, a także pianistą, wykonawcą dzieł Chopina[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nekrologi warszawskie - Baza nekrologów [online] [dostęp 2013-04-14] (pol.).. Podawana jest również data śmierci 2 sierpnia 1993 Józef Pawełczyk. Włodzimierz Puzio: ur. 1.6.1920 – zm. 2.8.1993. „Echo Czeladzi”, s. 9, 10 1993. 
  2. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 20, 30, 113, 116, 243 i 260. ISBN 978-83-61233-20-6.
  3. Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 353.
  4. Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920-2007 [online], statystyka.histor.pzla.pl [dostęp 2012-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-15] (pol.).
  5. Włodzimierz Puzio [online], bieganie.pl [dostęp 2012-05-27] (pol.).
  6. a b Maciej Petruczenko, Operacja Meksyk '68 trwa [online], Przegląd Sportowy [dostęp 2012-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-04] (pol.).