Przejdź do zawartości

dziedziczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dziedziczny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przekazywany przez przodków lub przejęty od nich
(1.2) praw. otrzymywany w spadku
(1.3) o tytule, stanowisku: podlegający dziedziczeniu, mogący być przeniesiony, rozciągnięty na potomków
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Czy rak piersi jest dziedziczny?
(1.3) Tylko ty masz dziedziczne prawa do tronu.
składnia:
kolokacje:
(1.3) dziedziczne szlachectwo • dziedziczny tron / władca / urządobciążenie dziedziczne
synonimy:
(1.1) genetyczny, dziedziczony, odziedziczony
(1.2) dziedziczony, odziedziczony, spadkowy
antonimy:
(1.3) niedziedziczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. dziedziczyć, odziedziczyć, wydziedziczyć
rzecz. dziedzic m, dziedzictwo n, dziedziczka ż, dziedziczność ż, dziedziczenie n, odziedziczenie n, wydziedziczenie n, Dziedzic mos/ż
przym. dziedzicowy
przysł. dziedzicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: