Przejdź do zawartości

Fernando Filoni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fernando Filoni
Kardynał biskup
Ilustracja
Fernando Filoni (2019)
Herb duchownego Lumen Gentium Christus
Światło narodów - Chrystus
Kraj działania

Irak, Jordania, Filipiny, Watykan

Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1946
Manduria

Wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie
Okres sprawowania

od 2019

Prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów
Okres sprawowania

2011–2019

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

3 lipca 1970

Nominacja biskupia

17 stycznia 2001

Sakra biskupia

19 marca 2001

Kreacja kardynalska

18 lutego 2012
Benedykt XVI

Kościół tytularny

Nostra Signora di Coromoto in San Giovanni di Dio

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej – Komandor Kawaler Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Krzyż Wielki Orderu Chrystusa
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 marca 2001

Miejscowość

Watykan

Miejsce

bazylika św. Piotra

Konsekrator

Jan Paweł II

Współkonsekratorzy

Angelo Sodano
Giovanni Battista Re

Fernando Filoni (ur. 15 kwietnia 1946 w Mandurii) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor filozofii i prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Iraku i Jordanii w latach 2001–2006, nuncjusz apostolski na Filipinach w latach 2006–2007, substytut do spraw ogólnych Sekretariatu Stanu w latach 2007–2011, prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów w latach 2011–2019, kardynał od 2012 (najpierw w stopniu diakona, w 2018 promowany do stopnia biskupa), wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie od 2019.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 kwietnia 1946 w Mandurii. 3 lipca 1970 otrzymał święcenia kapłańskie. Ma doktoraty z filozofii i prawa kanonicznego[1]. W 1979 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.

W 1981 roku wstąpił do służby dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej i służył na Sri Lance, w Iranie i Brazylii. W 1992 został wysłany na Filipiny, ale z miejscem zamieszkania w Hongkongu[1].

17 stycznia 2001 został mianowany przez Jana Pawła II nuncjuszem apostolskim w Iraku i Jordanii oraz arcybiskupem tytularnym Volturnum[2]. Święcenia biskupie przyjął 19 marca 2001 z rąk papieża. Jako motto biskupie wybrał Lumen Gentium Christus[3]. Aby przekazać ludziom bliskość Kościoła podczas wojny w Iraku, przebywał na swoim stanowisku do końca lutego, kiedy to 25 lutego 2006 został przeniesiony do nuncjatury na Filipinach[1].

9 czerwca 2007 został wezwany do Watykanu, gdzie objął stanowisko substytuta do Spraw Ogólnych w Sekretariacie Stanu. 10 maja 2011, po przejściu na emeryturę kardynała Ivana Diasa został prefektem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów.

6 stycznia 2012 papież Benedykt XVI ogłosił, że abp Fernando Filoni otrzymał nominację kardynalską. Insygnia zostały wręczone 18 lutego 2012 podczas konsystorza. Zna francuski, hiszpański, angielski i portugalski. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

Z dniem 28 czerwca 2018 papież Franciszek podniósł go do rangi kardynała biskupa, na równi z pozostałymi kardynałami biskupami diecezji suburbikarnych, pomimo nieprzydzielenia mu żadnej z diecezji podrzymskich[4][5].

8 grudnia 2019 papież Franciszek przeniósł go na urząd wielkiego mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, zastępując przechodzącego na emeryturę kardynała Edwina O’Briena[6]. Jego następcą na stanowisku prefekta został kardynał Luis Antonio Tagle.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c FILONI Card. Fernando. press.vatican.va. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  2. RINUNCE E NOMINE, 17.01.2001. press.vatican.va, 2001-01-17. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).
  3. A rosary for the whole world. 30giorni.it. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  4. Krzysztof Bronk: Nowi kardynałowie-biskupi. vaticannews.va/pl.html, 2018-06-26. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  5. RESCRIPTUM EX AUDIENTIA SS.MI: Rescriptum of the Holy Father Francis by which he has decided to co-opt into the Order of Bishops, equating them in all respects with the Cardinals holding the title of a suburbicarian Church, Cardinals Parolin, Sandri, Ouellet and Filoni, 26.06.2018. press.vatican.va, 2018-06-26. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  6. Rinunce e nomine, 08.12.2019. 2019-12-08. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]