Przejdź do zawartości

Giovanni Conso

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giovanni Conso
Ilustracja
Giorgio Napolitano i Giovanni Conso
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1922
Turyn

Data i miejsce śmierci

2 sierpnia 2015
Rzym

Zawód, zajęcie

prawnik, nauczyciel akademicki

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001)

Giovanni Battista Conso (ur. 23 marca 1922 w Turynie, zm. 2 sierpnia 2015 w Rzymie[1]) – włoski prawnik i nauczyciel akademicki, profesor, w latach 1993–1994 minister sprawiedliwości.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia prawnik, absolwent Uniwersytetu Turyńskiego z 1945. Był wieloletnim nauczycielem akademickim, profesorem uniwersytetów w Urbino, Genui, Turynie i Rzymie. Specjalizował się w zagadnieniach z zakresu prawa karnego procesowego[2]. Praktykował również jako prawnik, był członkiem komisji rządowych, a od 1976 do 1981 zasiadał w Najwyższej Radzie Sądownictwa (Consiglio Superiore della Magistratura)[2]. Był autorem licznych publikacji książkowych, m.in. I fatti giuridici processuali penali (1955), Il concetto e le specie di invalidità (1955) i Costituzione e processo penale (1969)[3].

W 1982 z nominacji prezydenta Sandra Pertiniego został sędzią Sądu Konstytucyjnego, od października 1990 do lutego 1991 przewodniczył tej instytucji[4]. Od lutego 1993 do maja 1994 sprawował urząd ministra sprawiedliwości w rządach, którymi kierowali Giuliano Amato i Carlo Azeglio Ciampi[5]. W latach 2003–2009 przewodniczył instytucji naukowej Accademia Nazionale dei Lincei[3].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (1982)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Biografia di Giovanni Conso. cinquantamila.it. [dostęp 2018-02-02]. (wł.).
  2. a b Antonio Pagliaro: IN RICORDO DI GIOVANNI CONSO. penalecontemporaneo.it. [dostęp 2018-02-02]. (wł.).
  3. a b Cònso, Giovanni. treccani.it. [dostęp 2018-02-02]. (wł.).
  4. Giudici costituzionali dal 1956. cortecostituzionale.it. [dostęp 2018-02-02]. (wł.).
  5. Giovanni Conso. camera.it. [dostęp 2018-02-02]. (wł.).
  6. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 25 lutego 1982. [dostęp 2018-02-02]. (wł.).