Gumiennik
Wygląd
![](http://178.128.105.246/host-http-upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/26/%D0%9E%D0%B2%D0%B8%D0%BD%D0%BD%D0%B8%D0%BA_%D0%A0%D0%B8%D1%81%D1%83%D0%BD%D0%BE%D0%BA_%D0%98%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%B0_%D0%91%D0%B8%D0%BB%D0%B8%D0%B1%D0%B8%D0%BD%D0%B0.jpg/220px-%D0%9E%D0%B2%D0%B8%D0%BD%D0%BD%D0%B8%D0%BA_%D0%A0%D0%B8%D1%81%D1%83%D0%BD%D0%BE%D0%BA_%D0%98%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%B0_%D0%91%D0%B8%D0%BB%D0%B8%D0%B1%D0%B8%D0%BD%D0%B0.jpg)
Gumiennik lub owinnik – w wierzeniach słowiańskich demon zamieszkujący gumno i opiekujący się składowanym w nim zbożem. Miał wygląd małego dziadka z długimi włosami, brodą i wąsami. Umiał szczekać jak pies i zamieniać się w kota.
Gumiennik miał bardzo zmienną naturę. Strzegł zboża w gumnie przed ogniem, złodziejami i szkodnikami, jednak łatwo było go obrazić, m.in. lekceważąc go lub młócąc zboże podczas silnego wiatru lub w dzień świąteczny. Trudno było go wówczas przebłagać. Rozgniewany gumiennik zanieczyszczał zboże lub podkładał pod nie ogień.
Gumiennikowi należało oddać pierwsze przyrządzone z ziaren danie w roku.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Podgórscy B. i A., Wielka Księga Demonów Polskich - leksykon i antologia demonologii ludowej, Wydawnictwo KOS, Katowice 2005. ISBN 83-89375-40-0
Encyklopedie internetowe (osoba):