Przejdź do zawartości

Jan Siemerink

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Siemerink
Ilustracja
Państwo

 Holandia

Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1970
Rijnsburg

Wzrost

183 cm

Gra

leworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1989

Zakończenie kariery

2002

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

14 (12 października 1998)

Australian Open

4R (1991)

Roland Garros

3R (1997)

Wimbledon

QF (1998)

US Open

4R (1998)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

11

Najwyżej w rankingu

16 (14 października 1996)

Australian Open

SF (1992)

Roland Garros

3R (1995, 1997, 1999)

Wimbledon

SF (1996)

US Open

2R (1991, 1996)

Strona internetowa

Johannes Martinus Siemerink (ur. 14 kwietnia 1970 w Rijnsburgu) – holenderski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Leworęczny tenisista holenderski preferował grę ofensywną. Starał się dojść do siatki i piłki kończyć wolejami, zarówno po własnym serwisie (zazwyczaj tzw. wyrzucającym), jak i serwisie przeciwnika. Bekhend grał jedną ręką, był to niemal wyłącznie slajs, po którym także atakował przy siatce.

Jako junior zdobył w 1988 roku mistrzostwo Holandii do lat 18 i wygrał turniej Orange Bowl na Florydzie w grze podwójnej.

Karierę zawodową rozpoczął w 1989 roku, a zakończył w 2002 roku. W grze pojedynczej wygrał cztery turnieje rangi ATP World Tour oraz osiągnął osiem finałów. W zawodach wielkoszlemowych najlepszym wynikiem Holendra jest awans do ćwierćfinału Wimbledonu 1998, gdzie pojedynek o dalszą rundę przegrał z Goranem Ivaniševiciem.

W grze podwójnej zawodnik zwyciężył w jedenastu turniejach kategorii ATP World Tour i był uczestnikiem siedmiu finałów. Startując w Wielkim Szlemie w deblu najdalej dotarł do półfinałów Australian Open 1992 w 1992 roku i Wimbledonu 1996. W Melbourne tworzył parę z Richardem Krajickiem, a w Londynie z Ellisem Ferreirą.

W 1992 i 1996 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich. W 1992 roku w Barcelonie odpadł w I rundzie gry pojedynczej po porażce z Leonardo Lavalle. W 1996 roku w Atlancie również został wyeliminowany w I rundzie, tym razem przez Todda Woodbridge’a.

W latach 1991–2001 reprezentował Holandię w Pucharze Davisa. W 2001 roku przyczynił się do awansu Holandii do półfinału tych rozgrywek, pokonując w I rundzie Hiszpana Joana Balcellsa, a w ćwierćfinale Niemców Nicolasa Kiefera i Davida Prinosila. W półfinale pokonał Francuza Fabrice’a Santoro, ale w piątym pojedynku, kiedy losy całego pucharowego spotkania były już rozstrzygnięte na korzyść Francji. Bilans występów Siemerinka w Pucharze Davisa zamknął się 17 wygranymi pojedynkami i 10 porażkami.

W rankingu singlowym Siemerink najwyżej był na 14. miejscu (12 października 1998), a w klasyfikacji deblowej na 16. pozycji (14 października 1996).

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Nazwa
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup
ATP Masters Series
ATP Championship Series
ATP World Series

Gra pojedyncza (4–8)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 28 kwietnia 1991 Singapur Twarda Izrael Gilad Blum 6:4, 6:3
Finalista 1. 20 października 1991 Wiedeń Dywanowa (hala) Niemcy Michael Stich 4:6, 4:6, 4:6
Finalista 2. 7 lutego 1993 Marsylia Dywanowa (hala) Szwajcaria Marc Rosset 2:6, 6:7(1)
Finalista 3. 30 lipca 1995 Amsterdam Ceglana Chile Marcelo Ríos 4:6, 5:7, 4:6
Finalista 4. 27 sierpnia 1995 Long Island Twarda Rosja Jewgienij Kafielnikow 6:7(0), 2:6
Finalista 5. 1 października 1995 Bazylea Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jim Courier 7:6(2), 6:7(5), 7:5, 2:6, 5:7
Zwycięzca 2. 23 czerwca 1996 Nottingham Trawiasta Australia Sandon Stolle 6:3, 7:6(0)
Finalista 6. 18 sierpnia 1996 New Haven Twarda Stany Zjednoczone Alex O’Brien 6:7(6), 4:6
Finalista 7. 13 października 1996 Wiedeń Dywanowa (hala) Niemcy Boris Becker 4:6, 7:6(7), 2:6, 3:6
Finalista 8. 9 listopada 1997 Sztokholm Twarda (hala) Szwecja Jonas Björkman 6:3, 6:7(2), 2:6, 4:6
Zwycięzca 3. 8 marca 1998 Rotterdam Dywanowa (hala) Szwecja Thomas Johansson 7:6(2), 6:2
Zwycięzca 4. 4 października 1998 Tuluza Twarda (hala) Wielka Brytania Greg Rusedski 6:4, 6:4

Gra podwójna (11–7)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 16 czerwca 1991 Rosmalen Trawiasta Holandia Richard Krajicek Holandia Hendrik Jan Davids
Holandia Paul Haarhuis
3:6, 6:7
Zwycięzca 1. 28 lipca 1991 Hilversum Ceglana Holandia Richard Krajicek Hiszpania Francisco Clavet
Szwecja Magnus Gustafsson
7:5, 6:4
Finalista 2. 13 października 1991 Berlin Dywanowa (hala) Czechy Daniel Vacek Czechy Petr Korda
Czechy Karel Nováček
6:3, 5:7, 5:7
Zwycięzca 2. 21 marca 1993 Miami Twarda Holandia Richard Krajicek Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
Stany Zjednoczone Jonathan Stark
6:7, 6:4, 7:6
Zwycięzca 3. 6 lutego 1994 Marsylia Dywanowa (hala) Czechy Daniel Vacek Czechy Martin Damm
Rosja Jewgienij Kafielnikow
6:7, 6:4, 6:1
Zwycięzca 4. 31 lipca 1994 Hilversum Ceglana Argentyna Daniel Orsanic Południowa Afryka David Adams
Rosja Andriej Olchowski
6:4, 6:2
Finalista 3. 8 stycznia 1995 Doha Twarda Rosja Andriej Olchowski Szwecja Stefan Edberg
Szwecja Magnus Larsson
6:7, 2:6
Zwycięzca 5. 18 czerwca 1995 Rosmalen Trawiasta Holandia Richard Krajicek Holandia Hendrik Jan Davids
Rosja Andriej Olchowski
7:5, 6:3
Finalista 4. 23 lipca 1995 Stuttgart Ceglana Południowa Afryka Ellis Ferreira Hiszpania Tomás Carbonell
Hiszpania Francisco Roig
6:3, 3:6, 4:6
Zwycięzca 6. 22 października 1995 Wiedeń Dywanowa (hala) Południowa Afryka Ellis Ferreira Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
6:4, 7:5
Zwycięzca 7. 14 stycznia 1996 Sydney Twarda Południowa Afryka Ellis Ferreira Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
Australia Sandon Stolle
5:7, 6:4, 6:1
Zwycięzca 8. 28 kwietnia 1996 Monte Carlo Ceglana Południowa Afryka Ellis Ferreira Szwecja Jonas Björkman
Szwecja Nicklas Kulti
2:6, 6:3, 6:2
Finalista 5. 12 stycznia 1997 Sydney Twarda Holandia Paul Haarhuis Argentyna Luis Lobo
Hiszpania Javier Sánchez
4:6, 7:6, 3:6
Finalista 6. 15 marca 1998 Kopenhaga Dywanowa (hala) Nowa Zelandia Brett Steven Holandia Tom Kempers
Holandia Menno Oosting
4:6, 6:7
Zwycięzca 9. 21 czerwca 1998 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Francja Guillaume Raoux Australia Joshua Eagle
Australia Andrew Florent
7:6(5), 6:2
Finalista 7. 4 października 1998 Tuluza Twarda (hala) Holandia Paul Haarhuis Francja Olivier Delaître
Francja Fabrice Santoro
2:6, 4:6
Zwycięzca 10. 20 czerwca 1999 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Indie Leander Paes Południowa Afryka Ellis Ferreira
Czechy David Rikl
Nie rozegrano
Zwycięzca 11. 7 maja 2000 Orlando Ceglana Indie Leander Paes Stany Zjednoczone Justin Gimelstob
Kanada Sébastien Lareau
6:3, 6:4

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]