Przejdź do zawartości

Magnus I Birgersson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Magnus I Birgersson
Ilustracja
Pieczęć Magnusa I
ilustracja herbu
król Szwecji
Okres

od 1275
do 18 grudnia 1290

Dane biograficzne
Dynastia

Folkungowie

Data urodzenia

1240

Data śmierci

18 grudnia 1290

Ojciec

Birger

Matka

Ingeborga

Żona

Jadwiga

Dzieci

Eryk,
Birger I Magnusson,
Eryk Magnusson,
Waldemar,
Ryksa,
Ingeborga

Magnus I Birgersson, Magnus I Ladulås (ur. 1240, zm. 18 grudnia 1290) - książę Sudermanii od 1266, król Szwecji od 1275.

Był drugim synem jarla Birgera i jego pierwszej żony Ingeborgi, siostry szwedzkiego króla Eryka XI. W 1275 stanął na czele buntu przeciwko swojemu bratu, królowi Waldemarowi.

11 listopada 1276 poślubił Jadwigę, córkę Gerarda I, hrabiego Holsztynu. Z tego małżeństwa pochodzili:

  • Eryk, zm. 1279,
  • Birger (1280–1321), król Szwecji,
  • Eryk (zm. 1318), książę Sudermanii,
  • Waldemar (zm. 1318), książę Finlandii,
  • Ryksa (zm. po 1347), ksieni klarysek w Sztokholmie,
  • Ingeborga (zm. 1319), żona Eryka VI, króla Danii.

w 1278 roku zawarł ugodę z przywódcami powstania szlachty szwedzkiej którzy uwięzili jego teścia Gerarda I, którą po roku zerwał a przywódców powstania skazał na śmierć. Umocnił swoją władzę nadając przywileje podatkowe szlachcicom którzy zdecydowali się służy w jego armii oraz zacieśniając współprace z biskupami poprzez nadanie w 1281 roku wielkiego przywileju Kościołowi[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dworzaczek W., Genealogia, Warszawa 1959, tabl. 36.
  • Wielka Historia Świata - Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Krzysztofa Baczkowskiego. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005. ISBN 83-85719-89-X.