Przejdź do zawartości

Roy Halladay

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roy Halladay
Ilustracja
miotacz
Pełne imię i nazwisko

Harry Leroy Halladay III

Data i miejsce urodzenia

14 maja 1977
Denver

Data i miejsce śmierci

7 listopada 2017
Zatoka Meksykańska

Odbija

prawą

Rzuca

prawą

Debiut

20 września 1998

Statystyki
Win–loss record

203–105

ERA

3,38

Strikeouty

2117

Kariera klubowa
Lata Kluby
1998–2009 Toronto Blue Jays
2010–2013 Philadelphia Phillies
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

2019

Głosów

85,4% (1. głosowanie)

Metoda elekcji

BBWAA

Harry Leroy Halladay III (ur. 14 maja 1977, zm. 7 listopada 2017) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 16 sezonów w Major League Baseball.

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Halladay został wybrany w 1995 roku w pierwszej rundzie draftu z numerem siedemnastym przez Toronto Blue Jays i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Syracuse SkyChiefs, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W MLB zadebiutował 20 września 1998 w meczu przeciwko Tampa Bay Devil Rays[3][4]. W swoim drugim meczu jako starter zaliczył pierwsze w karierze zwycięstwo[5].

W sezonie 2002 po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd, zaś rok później mając najwięcej zwycięstw w American League (22) otrzymał nagrodę Cy Young Award dla najlepszego miotacza[3][6]. W grudniu 2009 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Philadelphia Phillies[1].

Halladay podczas gry w Toronto Blue Jays.

29 maja 2010 w meczu przeciwko Florida Marlins rozegrał 20. w historii Major League perfect game i jednocześnie został drugim zawodnikiem Phillies, który dokonał tego osiągnięcia[7]. 6 października 2010 w spotkaniu z Cincinnati Reds, jako drugi miotacz w historii MLB po Donie Larsenie, rozegrał no-hittera w postseason[8]. W tym samym sezonie zwyciężył w lidze w klasyfikacji zwycięstw (21), otrzymał nagrodę Cy Young Award i po raz siódmy w karierze wystąpił w All-Star Game[3][9].

29 lipca 2012 w meczu przeciwko Atlanta Braves został 67. miotaczem w historii MLB, który zaliczył 2000. strikeout, zaś 14 kwietnia 2013 w spotkaniu z Miami Marlins osiągnął pułap 200 zwycięstw w karierze[10][11][12]. 5 maja 2013 w meczu z Miami Marlins rozgrywanym na Citizens Bank Park, odniósł kontuzję prawego ramienia, która wykluczyła go z gry na niespełna trzy miesiące[13][14]. W tym samym roku postanowił zakończyć karierę[15].

29 marca 2018 przed meczem otwarcia sezonu z New York Yankees miała miejsce ceremonia zastrzeżenia numeru 32, z którym Halladay występował[16]. W 2019 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame[17].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Zmarł śmiercią tragiczną 7 listopada 2017 w katastrofie samolotu amfibii ICON A5, który rozbił się w Zatoce Meksykańskiej nieopodal wybrzeży Florydy[18][19].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
All-Star 2002, 2003, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010, 2011 [3]
Cy Young Award 2003, 2011 [9]
Baseball Hall of Fame od 2019 [17]
# 32 zastrzeżony przez Blue Jays 2018 [16]

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
  G Liczba rozegranych meczów     IP Liczba rozegranych inningów
  H Liczba oddanych uderzeń     R Liczba oddanych runów ogółem
 HR Liczba oddanych home runów   Wyg. Wygrana zespołu w postseason
  S Serie w postseason Przeg. Przegrana zespołu w postseason
  P Przeciwnik w postseason
* W statystykach z sezonu zasadniczego czcionką pogrubioną zaznaczono
najlepszy/najgorszy wynik w lidze spośród wszystkich zawodników

Sezon zasadniczy[3]

Sezon Klub W L ERA G GS CG SHO SV IP H R ER HR SO WHIP
1998 TOR 1 0 1,93 2 2 1 0 0 14 9 4 3 2 13 0,786
1999 TOR 8 7 3,92 36 18 1 1 1 149⅛ 156 76 65 19 82 1,574
2000 TOR 4 7 10,64 19 13 0 0 0 67⅔ 107 87 80 14 44 2,202
2001 TOR 5 3 3,16 17 16 1 1 0 105⅛ 97 41 37 3 96 1,158
2002 TOR 19 7 2,93 34 34 2 1 0 239⅛ 223 93 78 10 168 1,191
2003 TOR 22 7 3,25 36 36 9 2 0 266 253 111 96 26 204 1,071
2004 TOR 8 8 4,20 21 21 1 1 0 133 140 66 63 13 95 1,346
2005 TOR 12 4 2,41 19 19 5 2 0 141⅔ 118 39 38 11 108 0,960
2006 TOR 16 5 3,19 32 32 4 0 0 220 208 82 78 19 132 1,100
2007 TOR 16 7 3,71 31 31 7 1 0 225⅛ 232 101 93 15 139 1,243
2008 TOR 20 11 2,78 34 33 9 2 0 246 220 88 76 18 206 1,053
2009 TOR 17 10 2,79 32 32 9 4 0 239 234 82 74 22 208 1,126
2010 PHI 21 10 2,44 33 33 9 4 0 250⅔ 231 74 68 24 219 1,041
2011 PHI 19 6 2,35 32 32 8 1 0 233⅔ 208 65 61 10 220 1,040
2012 PHI 11 8 4,49 25 25 0 0 0 156⅛ 155 78 78 18 132 1,222
2013 PHI 4 5 6,82 13 13 1 0 0 62 55 48 47 12 51 1,468
Łącznie w karierze 203 105 3,38 416 390 67 20 1 2749⅛ 2646 1135 1034 236 2117 1,178

Postseason[3]

Sezon Klub S P Wynik W L ERA G GS CG SHO SV IP H R ER HR SO WHIP
2010 PHI NLDS CIN Wyg. 1 0 0,00 1 1 1 1 0 9 0 0 0 0 8 0,111
2010 PHI NLCS SFG Przeg. 1 1 4,15 2 2 0 0 0 13 14 6 6 2 12 1,231
2011 PHI NLDS STL Przeg. 1 1 2,25 2 2 0 0 0 16 4 4 1 2 15 0,688
Łącznie w karierze 3 2 2,37 5 5 1 1 0 38 23 10 10 3 35 0,737

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Roy Halladay Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  2. Roy Halladay Minor Stats. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  3. a b c d e f Roy Halladay Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  4. Blue Jays - Devil Rays Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  5. A day later, Halladay back at work. espn.com. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  6. 2003 AL Cy Young Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  7. Phils' Halladay throws MLB's 20th perfecto. phillies.com. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  8. Doctober! No-no for Halladay in playoff debut. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  9. a b 2010 AL Cy Young Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  10. Halladay reaches milestone with 2,000th strikeout. mlb.com. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  11. Braves beat Roy Halladay to cap sweep of Phillies. espn.com. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  12. Roy Halladay earns 200th career win as Phillies edge Marlins. espn.com. [dostęp 2013-04-20]. (ang.).
  13. Doc reveals shoulder discomfort after Phillies' loss. phillies. [dostęp 2013-05-26]. (ang.).
  14. Halladay shows encouraging signs in return from DL. phillies.com. [dostęp 2013-08-25]. (ang.).
  15. After 16-year career, Halladay hanging up his spikes. mlb.com. [dostęp 2013-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 grudnia 2013)]. (ang.).
  16. a b Blue Jays to retire number 32 in honour of Roy Halladay. mlb.com. [dostęp 2019-11-20]. (ang.).
  17. a b Halladay's Hall induction celebrated with grace. mlb.com. [dostęp 2019-11-20]. (ang.).
  18. Baseball reacts to the devastating news that Roy Halladay passed away at the age of 40. mlb.com. [dostęp 2017-11-08]. (ang.).
  19. Roy Halladay had a well-documented love of flying planes before tragic crash. cbssports.com. [dostęp 2017-11-08]. (ang.).