Przejdź do zawartości

Tadeusz Kropczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Kropczyński
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1901
Stróże

Data śmierci

20 sierpnia 1982

Wiceminister handlu zagranicznego PRL
Okres

od 1952
do 1964

Przynależność polityczna

PZPR

Ambasador PRL w Szwajcarii
Okres

od 1964
do 1970

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Józef Koszutski

Następca

Edward Pietkiewicz

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Flagi Narodowej I klasy (KRLD)

Tadeusz Józef Kropczyński (ur. 13 marca 1901 w Stróżach[1], zm. 20 sierpnia 1982[2]) – polski inżynier chemik i dyplomata; wiceminister handlu zagranicznego PRL (1952–1964) oraz ambasador w Szwajcarii (1964–1970).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Tadeusza i Heleny z Plutyńskich[3]. Szkołę powszechną oraz średnią ukończył w Nowym Sączu. W 1927 ukończył studia z chemii i geologii na Uniwersytecie Jagiellońskim[1].

W latach 1921–1936 należał do Komunistycznej Partii Polski. W 1926 odbył praktykę w Rafinerii Nafty w Gliniku Mariampolskim. Od stycznia 1927 do września 1934 był kierownikiem laboratorium w Fabryce Amoniaku Syntetycznego w Knurowie, następnie zastępcą kierownika tamże. W latach 1935–1938 asystent ruchu i kierownik produkcji w Koksowni Knurów (Skarboferm). Podczas okupacji niemieckiej pracował jako czeladnik piekarski oraz robotnik przy eksploatacji żwiru rzecznego w Trzebieńczycach. W latach 1942–1943 więzień Polenlager Katscher. W latach 1943–1945 pracował w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej „Żniwo” w Dębicy, gdzie m.in. kierował Działem Węglowym i Olei Mineralnych. W lutym 1945 zgłosił się do pełnomocnika Rządu Tymczasowego na województwo śląskie, Aleksandra Zawadzkiego, dzięki czemu został zastępcą dyrektora Zjednoczenia Chemicznego w Katowicach, a następnie dyrektorem naczelnym Zjednoczenia Przemysłu Nieorganicznego w Gliwicach. W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Następnie radca handlowy w Pradze (1949–1952), wiceminister handlu zagranicznego (1952–1964) i ambasador PRL w Szwajcarii (1964–1970). Po powrocie z Berna przeszedł na emeryturę[1][4].

Pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera E-V-2-2-16)[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, 24 września 2020 [dostęp 2023-07-01] [zarchiwizowane 2020-09-24].
  2. a b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-07-01].
  3. Tadeusz Kropczyński [online], geni.com [dostęp 2021-10-22].
  4. Michał Zgłobica, Zasady funkcjonowania Centrali Eksportu Kompletnych Obiektów Przemysłowych w latach 1954–1970, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 27, 2016, s. 412, ISSN 1427-7476 [dostęp 2021-10-22].
  5. Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 25 czerwca 1946 r. o odznaczeniu za zasługi przy zabezpieczeniu, odbudowie i organizacji przemysłu (M.P. z 1947 r. nr 79, poz. 529).
  6. Wysokie odznaczenia Koreańskiej Republiki Ludowej otrzymali członkowie rządu i działacze polscy. „Życie Warszawy”. Rok XI Nr 260 (3431), s. 1, 1 listopada 1954. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2023-07-01].