Przejdź do zawartości

Toyota Proace Max

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Toyota Proace Max
Toyota Proace Max Electric
Ilustracja
Toyota Proace Max Electric
Producent

Toyota

Zaprezentowany

Listopad 2023

Okres produkcji

od 2024

Miejsce produkcji

Włochy Atessa
Polska Gliwice

Dane techniczne
Segment

van segmentu E
dostawcze segmentu E

Typy nadwozia

3 i 4-drzwiowy van
2-drzwiowy pick-up
4-drzwiowy bus
2 i 4-drzwiowy podwozie

Skrzynia biegów

6-biegowa manualna
8-biegowa automatyczna

Napęd

przedni

Długość

5413 mm (L2H1)
5998 mm (L3H2)
6363 mm (L4H3)

Szerokość

2050 mm

Wysokość

2254-2760 mm

Rozstaw osi

3450 mm (L2H1)
4035 mm (L3H2)

Masa własna

1845-2520 kg

Ładowność

1075-1945 kg

Dane dodatkowe
Modele
bliźniacze

Citroën Jumper
Fiat Ducato
Opel Movano
Peugeot Boxer
Ram ProMaster

Pokrewne

Zenith Electric Van

Konkurencja

Ford Transit
Iveco Daily
Mercedes-Benz Sprinter
Renault Master
Volkswagen Crafter

Toyota Proace Maxsamochód osobowo-dostawczy klasy wyższej produkowany pod japońską marką Toyota od 2024 roku.

Historia i opis modelu

[edytuj | edytuj kod]
Toyota Proace Max Electric - tył

Na przełomie maja i czerwca 2022 roku Toyota przedstawiła plany poszerzenia gamy swoich samochodów dostawczych na rynku europejskim o trzeci, największy model. Podobnie jak mniejsze konstrukcje, powstał on jako rezultat zainicjowanej w 2012 roku[1] współpracy z koncernem Stellantis[2]. Oficjalna prezentacja Toyoty Proace Max odbyła się półtora roku później, w listopadzie 2023 roku[3].

Samochód powstał jako bliźniacza konstrukcja wobec obecnych wówczas na rynku od 18 lat modeli Citroën Jumper, Fiat Ducato, Peugeot Boxer, a także przedstawionego w 2021 roku Opla/Vauxhalla Movano[4]. Model Toyoty otrzymał minimalne różnice wizualne, odróżniając się głównie stylizacją przedniego zderzaka. Logo umieszczono na jego górnej krawędzi, zastosowano więcej paneli w kolorze nadwozia, a także inaczej ukształtowano osłonę chłodnicy[5]. Bez zmian zaadaptowano wystrój kabiny pasażerskiej, który w ramach debiutujących równolegle zmodernizowanych odpowiedników koncernu Stellantis odszedł od projektu z 2006 roku i zyskał nowocześniejszy wystrój, na czele z centralnym, dotykowym ekranem systemu multimedialnego o przekątnej 10 cali[6].

Toyota zdecydowała się zaoferować okrojoną gamę długości nadwozia oraz rozstawów osi, przewidując dla tych parametrów odpowiednio trzy oraz dwie konfiguracje do wyboru[7]. Znacznie mniejsza wobec modeli Stellantis stała się także gama silnikowa, którą utworzyły wyłącznie dwie jednostki wysokoprężne o pojemności 2,2 litra oraz mocy 120 lub 180 KM[8]. Wśród dostępnych przekładni znalazła się 6-biegowa manualna lub 8-biegowa automatyczna[9].

Proace Max Electric

[edytuj | edytuj kod]

Równolegle z wersją z silnikami wysokoprężnymi do sprzedaży trafiła także w pełni elektryczna Toyota Proace Max Electric. Otrzymała ona układ napędowy o mocy 270 KM i 410 Nm maksymalnego momentu obrotowego, oferując przy tym do 420 kilometrów zasięgu na jednym ładowaniu według pomiaru wykonanego w europejskiej normie WLTP[6].

Sprzedaż

[edytuj | edytuj kod]

Toyota przewidziała model Proace Max wyłącznie dla rynku europejskiego, mając przy jego pomocy ułatwić zostanie szóstym największym sprzedawcą samochodów dostawczych w tym regionie w połowie trzeciej dekady XXI wieku[10]. Podobnie jak konstrukcje marek koncernu Stellantis, produkcja Toyoty Proace Max została ulokowana w dwóch zakładach: w Atessie oraz Gliwicach[11]. W pierwszej kolejności rozpoczęto wytwarzanie modelu we Włoszech w drugiej połowie stycznia 2024[12].

Silniki

[edytuj | edytuj kod]

Wysokoprężne:

  • R4 2.0l 120 KM
  • R4 2.0l 180 KM


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]