Przejdź do zawartości

Grumman C-1 Trader

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grumman C-1 Trader
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Grumman Aerospace Corporation

Typ

samolot transportowy

Załoga

2

Historia
Data oblotu

styczeń 1955

Wycofanie ze służby

1988

Liczba egz.

83

Dane techniczne
Napęd

2 × Wright R-1820-82AW

Moc

1525 HP każdy

Wymiary
Rozpiętość

21,20 m

Długość

12,90 m

Wysokość

4,90 m

Masa
Własna

8504 kg

Startowa

13 222 kg

Osiągi
Prędkość maks.

462 km/h

Prędkość przelotowa

240 km/h

Zasięg

2092 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
US Navy, Marinha do Brasil

Grumman C-1 Trader – pokładowy, dwusilnikowy samolot transportowy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Grumman C-1 Trader jest wersją rozwojową innej konstrukcji Grummana – S-2 Tracker. Wychodząc naprzeciw potrzebom US Navy na dostarczanie zaopatrzenia na lotniskowce, zmodyfikowano sprawdzoną już konstrukcję S-2 Trackera tak aby był w stanie przewieźć 1600 kg ładunku lub 9 pasażerów. Tak zmodyfikowany samolot swój pierwszy lot wykonał w styczniu 1955 i otrzymał pierwotnie oznaczenie TF-1.

W sumie zbudowano 83 samoloty C-1 Traders, z których cztery zostały później przekształcone w samolot walki elektronicznej (oznaczono je – WE-1A). W latach 60. i 70. XX wieku C-1 Trader dostarczał pocztę i zaopatrzenie dla lotniskowców operujących na Oceanie Spokojnym podczas wojny w Wietnamie. Ostatni C-1 został wycofany ze służby US Navy w 1988 roku. Około dziesięć nadal zdatnych do lotu maszyn oddano w ręce cywilne jako w pełni sprawne latające eksponaty.

W sierpniu 2010 roku, brazylijskie Lotnictwo Marynarki Wojennej zapowiedziało, że zamierza kupić osiem C-1. Samoloty miały zostać poddane gruntownej modernizacji obejmującej zamianę gwiazdowych silników Wright R-1820 nowszą konstrukcją turbośmigłową Honeywell TP331-14GR wyposażoną w pięciołopatowe śmigło. Dodatkowo planowano zmodernizować awionikę samolotów, a sześć z nich wyposażyć w instalację umożliwiającą tankowanie samolotów w locie[1]. Dopiero w 2014 podpisano kontrakt na modernizację czterech samolotów do wersji KC-1 Super Trader (z 8 pozyskanych C-1A)[2]. Z powodu braku funduszy na remont w 2017 roku podjęto decyzję o wycofaniu ze służby lotniskowca A12 São Paulo do końca 2020[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]