Przejdź do zawartości

McLaren M14A

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
McLaren M14A
Ilustracja
Kategoria

Formuła 1
Formuła 5000

Konstruktor

McLaren

Projektant

Jo Marquart

Dane techniczne
Nadwozie

monokok z aluminium

Zawieszenie
przednie

podwójne wahacze, sprężyny, amortyzatory

Zawieszenie
tylne

podwójne wahacze, sprężyny, amortyzatory

Silnik

Ford Cosworth DFV 3.0 V8 (A)
Alfa Romeo T33 3.0 V8 (D)
Chevrolet 5.0 V8 (F5000)

Skrzynia biegów

Hewland DG300, manualna, 5 biegów + wsteczny

Paliwo

Gulf

Opony

Goodyear

Historia
Debiut

Grand Prix RPA 1970

Kierowcy

Bruce McLaren
Denny Hulme
Peter Gethin
Andrea de Adamich
Jackie Oliver
Tony Dean
Willie Wood
Alan Kayes

Używany

19701971

Wyścigi

18

Wygrane

0

Pole position

0

Najszybsze okrążenie

0

McLaren M7A McLaren M19A

McLaren M14A – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Jo Marquarta i skonstruowany przez McLarena. Napędzany był silnikiem Ford Cosworth DFV i używany był w sezonach 19701971. Powstała również wersja „D” modelu, napędzana silnikiem Alfa Romeo.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Na sezon 1970 McLaren stworzył model M14A, który był raczej ewolucją starego M7A niż zupełnie nowym projektem. Pojazd był konwencjonalny. Silnik DFV V8 o pojemności 2993 cm³ został zamontowany wzdłużnie centralnie, ważył 168 kg i osiągał moc 430 KM przy 10000 obr./min. Jego blok i głowica zostały wykonane z aluminium. Monokok został wykonany z aluminium. Przednie i tylne zawieszenie stanowiły podwójne wahacze oraz sprężyny nad amortyzatorami. Na układ hamulcowy składały się wentylowane tarcze hamulcowe Lockheed na wszystkich kołach. Pięciobiegowa manualna skrzynia biegów została skonstruowana przez firmę Hewland.

Sezon 1970 zaczął się dość dobrze, dwoma drugimi miejscami Denny'ego Hulme'a i Bruce'a McLarena, ale następnie McLaren zginął podczas testu na torze Goodwood. Mimo to McLaren kontynuował ściganie w Formule 1, jednak tracił z biegiem czasu dystans do bardziej zaawansowanych technicznie Lotusów i Ferrari. Hulme został sklasyfikowany na czwartym miejscu w klasyfikacji kierowców, a McLaren – na piątym w klasyfikacji konstruktorów. W sezonie kilkakrotnie wystąpił również napędzany silnikiem Alfa Romeo model M14D, którego prowadził Andrea de Adamich. Samochód ten był jednak bardzo awaryjny.

W 1971 roku z modelu M14A kilkukrotnie korzystali jeszcze Peter Gethin i Jackie Oliver. Jeden z egzemplarzy, wyposażony w silnik Chevrolet V8, był później w latach 1972–1974 stosowany przez Tony'ego Deana, Williego Wooda i Alana Kayesa w Formule 5000[1].

Trzy modele M14A znajdują się w Stanach Zjednoczonych, a jeden – w Wielkiej Brytanii[2]. Jedyny model M14D znajduje się w Wielkiej Brytanii[3]. Następcą modelu był McLaren M19A.

Wyniki w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zespół Silnik Kierowcy Wyniki w poszczególnych eliminacjach Wyniki
kierowców
Wyniki
konstruktora
1970 Monako Belgia Holandia Francja Wielka Brytania Niemcy Austria Włochy Kanada Stany Zjednoczone Meksyk Pkt. Msc. Pkt. Msc.
Bruce McLaren Motor Racing Ford Nowa Zelandia Bruce McLaren NU 2 NU 6 14 35 5
Nowa Zelandia Denny Hulme 2 NU 4 4 3 3 NU 4 NU 7 3 27 4
Wielka Brytania Peter Gethin NU NU 10 NS 6 14 NU 1 23
Alfa Romeo Włochy Andrea de Adamich NZ NZ 12 8 NU NZ 0 28 0 9
1971 Monako Holandia Francja Wielka Brytania Niemcy Austria Włochy Kanada Stany Zjednoczone Pkt. Msc. Pkt. Msc.
Bruce McLaren Motor Racing Ford Wielka Brytania Peter Gethin NU 8 NU 0 (9) 9 0 (10) 6
Wielka Brytania Jackie Oliver NU 9 7 0 23

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. McLaren M14A/2. oldracingcars.com. [dostęp 2013-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (ang.).
  2. McLaren M14A. oldracingcars.com. [dostęp 2013-07-03]. (ang.).
  3. McLaren M14D. oldracingcars.com. [dostęp 2013-07-03]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]