Przejdź do zawartości

Siergiej Tarasow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siergiej Tarasow
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1965
Staroalejskoje

Wzrost

176 cm

Debiut w PŚ

16.12 1989, Obertilliach (2. miejsce - sprint)

Dorobek medalowy
do 1991
Reprezentacja  ZSRR
od 1992
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
złoto Lillehammer 1994 b.indywidualny
srebro Lillehammer 1994 sztafeta
brąz Lillehammer 1994 sprint
brąz Nagano 1998 sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Ruhpolding 1996 b.indywidualny
złoto Ruhpolding 1996 sztafeta
srebro Lahti 1991 sztafeta
srebro Borowec 1993 sztafeta
srebro Borowec 1993 b.drużynowy
srebro Canmore 1994 b.drużynowy
srebro Osrblie 1997 b.pościgowy
brąz Lahti 1991 b.drużynowy
brąz Borowec 1993 sprint
Mistrzostwa Europy
złoto Ridnaun 1996 b.indywidualny
srebro Ridnaun 1996 sprint
Puchar Świata (b.indywidualny)
2. miejsce
1995/1996
Puchar Świata (sprint)
3. miejsce
1990/1991

Siergiej Borisowicz Tarasow (ros. Сергей Борисович Тарасов, ur. 15 lutego 1965 w Staroalejskoje) – rosyjski biathlonista reprezentujący też ZSRR, czterokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W Pucharze Świata zadebiutował 16 grudnia 1989 roku w Obertilliach, zajmując drugie miejsce w sprincie. Tym samym już w swoim debiucie nie tylko zdobył pierwsze punkty, ale stanął na podium. W zawodach tych rozdzielił Birka Andersa z NRD i Eirika Kvalfossa z Norwegii. W kolejnych startach jeszcze 13 razy stawał na podium, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa. Trzykrotnie triumfował w biegu indywidualnym: 9 grudnia 1993 roku w Bad Gastein, 20 lutego 1994 roku w Lillehammer i 4 lutego 1996 roku Ruhpolding, a raz był najlepszy w sprincie: 19 stycznia 1991 roku w Ruhpolding. Ostatnie podium w zawodach tego cyklu wywalczył 15 marca 1997 roku w Nowosybirsku, zajmując trzecie miejsce w sprincie. Najlepsze wyniki osiągał w sezonie 1995/1996, kiedy zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej i drugie w klasyfikacji biegu indywidualnego. Ponadto w sezonie 1990/1991 był trzeci w klasyfikacji sprintu.

Z mistrzostw świata w Lahti w 1991 roku wrócił z dwoma medalami. Wspólnie z kolegami z reprezentacji zdobył brązowy medal w biegu drużynowym, a następnie srebrny w sztafecie. Na rozgrywanych dwa lata później zdobył medale we wszystkich swoich startach. Najpierw zajął drugie miejsce w biegu indywidualnym, rozdzielając Włocha Andreasa Zingerle i swego rodaka, Siergieja Czepikowa. Trzy dni później był trzeci w sprincie, przegrywając tylko z Niemcem Markiem Kirchnerem i Jonem Åge Tyldumem z Norwegii. Następnie razem z Walerijem Miedwiedcewem, Walerijem Kirijenko i Siergiejem Czepikowem zdobył srebrny medal w sztafecie. Kolejne trzy medale przywiózł z igrzysk olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku. Był tam najlepszy w biegu indywidualnym i trzeci w sprincie, plasując się za Czepikowem i Niemcem Ricco Großem. Ponadto sztafeta Rosji w składzie Walerij Kirijenko, Władimir Draczow, Siergiej Tarasow i Siergiej Czepikow zdobyła srebrny medal. W tym samym roku zdobył też srebrny medal w biegu drużynowym podczas mistrzostw świata w Canmore.

Swoje ostatnie złote medale zdobył na mistrzostwach świata w Ruhpolding w 1996 roku. Był tam najlepszy w biegu indywidualnym, wyprzedzając Draczowa i Wadima Saszurina z Białorusi, a razem z Wiktorem Majgurowem, Władimirem Draczowem i Aleksiejem Kobielewem zwyciężył w sztafecie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Osrblie tylko raz stanął na podium - w biegu pościgowym był drugi, plasując się za Majgurowem a przed Norwegiem Ole Einarem Bjørndalenem. Na tej samej imprezie był też między innymi piąty w sprincie i ósmy w sztafecie. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, zdobywając razem z Draczowem, Majgurowem i Pawłem Muslimowem brązowy medal w sztafecie. W startach indywidualnych plasował się na 15. miejscu w biegu indywidualnym i 22. w sprincie. W międzyczasie wywalczył też złoty medal w biegu indywidualnym i srebrny w sprincie podczas mistrzostw Europy w Ridnaun.

Tarasow znalazł się także w składzie reprezentacji Wspólnoty Niepodległych Państw na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1992 w Albertville. Nie wystąpił jednak w żadnej z konkurencji, bowiem dwa dni przed rozpoczęciem igrzysk został poddany procedurze transfuzji krwi jako formy dopingu. Przygotowana kilka dni wcześniej krew była źle przechowywana, w efekcie Tarasow stracił przytomność, zapadł w śpiączkę i znalazł się w stanie śmierci klinicznej[1][2].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1994 Lillehammer 1. 3. nd. nd. 2. nd.
1998 Nagano 15. 22. nd. nd. 3. nd.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1991 Lahti 10. 10. nd. nd. 2. nd.
1993 Borowec 2. 3. nd. nd. 2. nd.
1994 Canmore nd. nd. nd.
1996 Ruhpolding 1. 9. nd. nd. 1. nd.
1997 Osrblie 30. 5. 2. nd. 8. nd.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1996 Ridnaun 1. 2. nd. nd. nd.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
1989/1990 37.
1990/1991 10.
1991/1992 26.
1992/1993 62.
1993/1994 7.
1995/1996 6.
1996/1997 12.
1997/1998 18.

Miejsca na podium chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 16 grudnia 1989 Austria Obertilliach Sprint na 10 km 2. 0+0 25:32,8 +0,0 Birk Anders
2. 19 stycznia 1991 Niemcy Ruhpolding Sprint na 10 km 1. 0+1 27:16,4
3. 9 marca 1991 Norwegia Oslo Sprint na 10 km 2. 0+1 26:01,9 +18,2 Geir Einang
4. 11 lutego 1993 Bułgaria Borowec Bieg indywidualny na 20 km 2. 0+1+0+1 53:05,4 +44,5 Andreas Zingerle
5. 13 lutego 1993 Bułgaria Borowec Sprint na 10 km 3. 1+0 27:30,5 +16,2 Mark Kirchner
6. 9 grudnia 1993 Austria Bad Gastein Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+0+1+2 1:04:57,9
7. 22 stycznia 1994 Włochy Anterselva Sprint na 10 km 3. 0+0 26:47,0 +17,8 Frank Luck
8. 20 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Bieg indywidualny na 20 km 1. 2+0+1+0 57:25,3
9. 23 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Sprint na 10 km 3. 1+0 28:07,0 +20,4 Siergiej Czepikow
10. 7 grudnia 1995 Szwecja Östersund Bieg indywidualny na 20 km 2. 0+0+0+0 54:42,9 +2,9 Vesa Hietalahti
11. 4 lutego 1996 Niemcy Ruhpolding Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+0+0+0 52:03,2
12. 30 listopada 1996 Norwegia Lillehammer Sprint na 10 km 2. 0+1 27:59,5 +5,8 Sven Fischer
13. 2 lutego 1997 Słowacja Osrblie Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+1+0+0 33:21,9 +6,9 Wiktor Majgurow
14. 15 marca 1997 Rosja Nowosybirsk Sprint na 10 km 3. 0+1 27:59,9 +42,5 Ludwig Gredler

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]