Przejdź do zawartości

Wilfried Pallhuber

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilfried Pallhuber
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1967
Anterselva

Klub

C.S. Carabinieri

Wzrost

170 cm

Debiut w PŚ

17.01.1985, Oberhof
(54. miejsce - b.indywidualny)

Pierwsze punkty w PŚ

28.01.1988, Ruhpolding (24. miejsce - b.indywidualny)

Pierwsze podium w PŚ

21.03.1992, Nowosybirsk (1. miejsce - sprint)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Mistrzostwa świata
złoto Oslo 1990 sztafeta
złoto Lahti 1991 b.drużynowy
złoto Borowec 1993 sztafeta
złoto Canmore 1994 b.drużynowy
złoto Osrblie 1997 sprint
brąz Osrblie 1997 sztafeta
Puchar Świata
3. miejsce
1994/1995
Puchar Świata (bieg indywidualny)
2. miejsce
1994/1995

Wilfried Pallhuber (ur. 4 sierpnia 1967 w Anterselvie) – włoski biathlonista, wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 7 stycznia 1985 roku w Oberhofie, zajmując 54. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze pucharowe punkty zdobył 28 stycznia 1988 roku w Ruhpolding, kiedy zajął 24. miejsce w tej samej konkurencji. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 21 marca 1992 roku w Nowosybirsku, wygrywając rywalizację w sprincie. W zawodach tych wyprzedził Austriaka Ludwiga Gredlera i Mikaela Löfgrena ze Szwecji. W kolejnych startach jeszcze sześć razy stanął na podium, odnosząc przy tym pięć zwycięstw: 4 marca 1993 roku w Lillehammer, 10 marca 1994 roku w Hinton, 19 stycznia 1995 roku w Oberhofie i 5 grudnia 1996 roku w Östersund wygrywał biegi indywidualne, a 1 lutego 1997 roku w Osrblie zwyciężył w sprincie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1994/1995, kiedy zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Norwegiem Jonem Åge Tyldumem i kolejnym Włochem, Patrickiem Favre. W tym samym sezonie był też drugi w klasyfikacji biegu indywidualnego.

Na mistrzostwach świata w Oslo/Mińsku/Kontiolahti w 1990 roku wspólnie z Pieralberto Carrarą, Johannem Passlerem i Andreasem Zingerle zdobył złoty medal w sztafecie. Był to pierwszy w historii złoty medal dla Włoch w tej konkurencji. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Lahti razem z Hubertem Leitgebem, Gottliebem Taschlerem i Simonem Demetzem zwyciężył w biegu drużynowym. Także to zwycięstwo było pierwszym włoskim triumfem w historii. Kolejne zwycięstwo w sztafecie, startując z Passlerem, Carrarą i Zingerle, odniósł podczas mistrzostw świata w Borowcu w 1993 roku. Ponadto w 1994 roku reprezentacja Włoch w składzie: Carrara, Leitgeb, Zingerle i Pallhuber zwyciężyła w biegu drużynowym na mistrzostwach świata w Canmore.

Swój jedyny indywidualny medal wywalczył na mistrzostwach świata w Osrblie w 1997 roku. Zwyciężył tam w sprincie, wyprzedzając swego rodaka - René Cattarinussiego i Olega Ryżenkowa z Białorusi. Został tym samym pierwszym w historii włoskim mistrzem świata w tej konkurencji. Osiem dni później razem z Cattarinussim, Favre i Carrarą zajął na tej imprezie trzecie miejsce w sztafecie. Był też między innymi siódmy w sprincie podczas mistrzostw świata w Ruhpolding rok wcześniej.

W 1992 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie w swoim jedynym starcie zajął 40. miejsce w biegu indywidualnym. Na rozgrywanych dwa lata później igrzyskach w Lillehammer zajął 20. w tej konkurencji i 24. miejsce w sprincie. Podczas igrzysk olimpijskich w Nagano w 1998 roku był między innymi czternasty w sprincie i dziewiąty w sztafecie. Na igrzyskach w Salt Lake City w 2002 roku we wszystkich startach plasował się poza czołową dziesiątką. Brał również udział w igrzyskach w Turynie w 2006 roku, gdzie najwyższe lokaty zajął w biegu indywidualnym i sztafecie, zajmując odpowiednio dziewiątą i ósmą pozycję.

Jego siostra, Siegrid, także została biathlonistką, a brat - Hubert Pallhuber był kolarzem górskim.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1992 Albertville 40. nd. nd. nd.
1994 Lillehammer 20. 24. nd. nd. nd.
1998 Nagano 41. 14. nd. nd. 9. nd.
2002 Salt Lake City 50. 50. 33. nd. 16. nd.
2006 Turyn 9. 22. 17. 24. 8. nd.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1989 Feistritz 14. nd. nd. 4. nd.
1990 Oslo/Mińsk/Kontiolahti 16. 24. nd. nd. 1. nd.
1991 Lahti 47. 30. nd. nd. nd.
1993 Borowec 48. nd. nd. 1. nd.
1994 Canmore nd. nd. nd. nd. nd. nd.
1995 Anterselva 79. 46. nd. nd. 4. nd.
1996 Ruhpolding 41. 7. nd. nd. 10. nd.
1997 Osrblie 41. 1. 12. nd. 3. nd.
1998 Pokljuka/Hochfilzen nd. nd. 28. nd. nd. nd.
1999 Kontiolahti/Oslo 21. 33. 21. 12. 8. nd.
2000 Oslo/Lahti 50. 51. 5. nd.
2001 Pokljuka 31. 69. 10. nd.
2003 Chanty-Mansyjsk 78. 32. 19. 18. nd.
2004 Oberhof 26. 25. 30. 15. nd.
2005 Hochfilzen 10. 25. 13. 23. 9. nd.
2005 Chanty-Mansyjsk nd. nd. nd. nd. nd. 19.
2006 Pokljuka nd. nd. nd. nd. nd. 12.
2007 Anterselva 46. 24. 27. 4. 6.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
1984/1985 -
1987/1988 43.
1988/1989 33.
1989/1990 26.
1990/1991 8.
1991/1992 9.
1992/1993 17.
1993/1994 5.
1994/1995 3.
1995/1996 34.
1996/1997 15.
1997/1998 23.
1998/1999 24.
1999/2000 54.
2000/2001 27.
2001/2002 67.
2002/2003 31.
2003/2004 43.
2004/2005 43.
2005/2006 46.
2006/2007 47.

Miejsca na podium w zawodach chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 21 marca 1992 Rosja Nowosybirsk Sprint na 10 km 1. 0+0 28:10,5
2. 4 marca 1993 Norwegia Lillehammer Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+1+0+0 55:08,6
3. 10 marca 1994 Kanada Hinton Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+0+0+0 56:07,6
4. 19 stycznia 1995 Niemcy Oberhof Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+0+0+1 58:55,4
5. 9 marca 1995 Finlandia Lahti Bieg indywidualny na 20 km 3. 1+0+0+0 1:07:08,8 +32,5 Ludwig Gredler
6. 5 grudnia 1996 Szwecja Östersund Bieg indywidualny na 20 km 1. 1+1+0+0 50:46,7
7. 1 lutego 1997 Słowacja Osrblie Sprint na 10 km 1. 0+0 26:24,4

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]