Przejdź do zawartości

Wade Boggs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wade Boggs
Ilustracja
Wade Boggs jako zawodnik Boston Red Sox
trzeciobazowy
Pełne imię i nazwisko

Wade Anthony Boggs

Pseudonim

Chicken Man

Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1958
Omaha

Odbijał

lewą

Rzucał

prawą

Debiut

10 kwietnia 1982

Ostatni występ

27 sierpnia 1999

Statystyki
Średnia uderzeń

0,328

Home runy

118

Uderzenia

3010

RBI

1014

Kariera klubowa
Lata Kluby
1982–1992 Boston Red Sox
1993–1997 New York Yankees
1998–1999 Tampa Bay Devil Rays
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

2005

Głosów

91,9%
(1. głosowanie)

Metoda elekcji

BBWAA

Wade Anthony Boggs (ur. 15 czerwca 1958) – amerykański baseballista, który występował na pozycji trzeciobazowego.

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 1976 został wybrany w siódmej rundzie draftu przez Boston Red Sox i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Pawtucket Red Sox, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 10 kwietnia 1982 w meczu przeciwko Baltimore Orioles[1]. W głosowaniu na najlepszego debiutanta zajął 3. miejsce za Calem Ripkenem z Baltimore Orioles i Kentem Hrbkiem z Minnesota Twins[3].

W sezonie 1983 i w latach 1985–1988 uzyskiwał najlepszą średnią uderzeń w American League[1]. Ponadto jako zawodnik Red Sox osiem razy był wybierany do Meczu Gwiazd, sześciokrotnie otrzymywał nagrodę Silver Slugger Award i pobił rekord klubowy należący do Teda Williamsa, osiągając średnią 0,369 na stadionie Fenway Park[1][4].

W grudniu 1992 jako wolny agent przeszedł do New York Yankees[1]. W 1996 zagrał w czterech meczach World Series, w których Yankees pokonali Atlanta Braves 4–2[5].

W grudniu 1997 podpisał kontrakt z nowo powstałym klubem Tampa Bay Devil Rays[1]. 31 marca 1998 w meczu z Detroit Tigers rozegranym na Tropicana Field, zdobył pierwszego w historii klubu home runa[6]. 7 sierpnia 1999 w spotkaniu z Cleveland Indians zdobył dwupunktowego home runa, będącego jednocześnie jego 3000. uderzeniem w MLB[7]. Po raz ostatni zagrał 27 sierpnia 1999[1].

Hall of Fame

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 został wybrany do Boston Red Sox Hall of Fame[8], zaś w 2005 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame po pierwszym głosowaniu[9].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
12× All-Star 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990,
1991, 1992, 1993, 1994, 1995, 1999
[1]
Gold Glove Award 1994, 1995 [1]
Silver Slugger Award 1983, 1986–1989, 1991, 1993, 1994 [1]
Zwycięzca w World Series 1996 [5]
3000 hit club [7]
Baseball Hall of Fame od 2005 [9]
# 12 zastrzeżony przez Rays 2000 [10]
# 26 zastrzeżony przez Red Sox 2016 [11]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j Wade Boggs Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
  2. Wade Boggs Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
  3. 1982 AL Rookie of the Year Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
  4. Banners of Glory, Long May They Wave. fenwaypark100.org. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
  5. a b 1996 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
  6. Franchise First Home Runs. baseball-almanac.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
  7. a b Boggs’ 3,000th Hit. mlb.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
  8. Red Sox Hall of Fame. redsox.mlb.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
  9. a b Boggs, Wade. baseballhall.org. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
  10. Rays Retired Numbers. rays.mlb.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
  11. Boggs emotional as No. 26 retired at Fenway. redsox.mlb.com. [dostęp 2016-10-08]. (ang.).