Wikipedysta:Pan Samochodzik/Brudnopis2
{{cytuj książkę |nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł = | wydawca = | miejsce = | rok = | strony = | isbn = }}
{{cytuj książkę | imię = Paul | nazwisko = Johnson | autor link = | tytuł = Historia Anglików | wydawca = Marabut | miejsce = Gdańsk | rok = 1995 | strony= |isbn = 83-85893-16-4}}
{{cytuj książkę | imię = Jan | nazwisko = Lewandowski | autor link = | tytuł = 100 filmów polskich | wydawca = Videograf II | miejsce = Chorzów | rok = 2004 | strony= |isbn = 83-7183-326-1}} </ref>
{{cytuj książkę | imię = Paweł | nazwisko = Jasienica | autor link = | tytuł = Myśli o dawnej Polsce | wydawca = Czytelnik | miejsce = Warszawa | rok = 1990 | strony=41 |isbn = 83-07-01957-5}} </ref>
str 185 aleksander IV 6 marca 1255 roku zatwierdził zdobycze na Rusi Mendoga str 185 aleksander IV 7 sierpnia wzywa do krucjaty przeciwko Litwinom
wojnie z Czechami Adso opat klasztoru Montier-en-Der (910-992). Autor Liber de Antichristo, zawierające proroctwo Sądu ostatecnego.
Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. Pierwsza krucjata i założenie Królestwa Jerozolimskiego. Warszawa: PIW, 1987. ISBN 83-06-01457-X. </ref>
Barbara Frale: Templariusze. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 113. ISBN 978-83-247-0190-2.</ref>
+St. Smolka Szkice historyczne, seria I, Warszawa 1882 +A prochaska -szkice...Krakow-Warszawa 1884 +f.koneczny Jagiełło i witold Lwów 1893 + koneczny Litwa i Moskwa w latach 1449-1492(Dzieje Rosji) wilno 1929 +h.Paszkiewicz W sprawie inkorporacji Litwy do Polski w 80 latach XIV w., Warszawa 1938 + st.zajączkowski Polska a Zakon Krzyżacki, lwów 1929 +w.semkowicz st.kutrzeba akta unii Polski z Litwą Kraków 1938 +L.Kolankowski Dzieje Wielkiego Księstwa Litewskiego
prawo miast pruskich Jura municipalia terrarum Prussiae, wyd.1 Gdańsk 1578, wyd.2 Toruń 1612, 1638 1657 1685 Gdańsk
voight0 kodeks dyplomatyczny prus Voight Geschichte Preussens, Konigsberg 1832 J. Voight Jahrbu cher Johannes Lindenblatts oder Chronik Johannes von der Pusilie oficials zu Riesenburg Królewiec 1823 wyd. J.Voight i F.Schubert
K.Fedorowicz Dostojnicy i urzędnicy świeccy woj. Krakowskiego w latach 1384-1506, Archiwum Komisji Historycznej AU, t.VIII Kraków 1896
???/j.Caro Geschichte Polens, Gotha 1863
???/L.Rogalski Dzieje Krzyżaków Warszawa 1846
???/ A. Świeżawski, Przemysł - król Polski, Warszawa 2006, s. 119. A.Świeżawski Bartłomiej z Boreszewa, lekarz w. mistrzów krzyżackich, Archiwum Historii Medycyny XXIV 1961
??? U.Dymaszewska Z.Hołowińska Z dziejów Santoka i kasztelanii santockiej Poznań 1961
??? M. Kromer Kronika polska Sanok 1857 M.Bielski Kronika polska 1856
???/ Witold Taszycki: Onomastica, 1958 (online) auf books.google.com W. Taszycki Najdawniejsze polskie imiona osobowe Kraków 1926
substuby: #Iwan z Rudomina #Krystyn z Ostrowa #Jan von Posilge #Bartosz Wezenborg #Markward von Salzbach #Stanisław z Bolemina sekretarz wielkiego mistrza ulryka von Jundgingen #Bartłomiej z Boreszowa lekarz nadworny wielkiego mistrza Konrada a później Ulryka, czesto wysyłany też w misjach dyplomatycznych , np. do króla Polskiego Władysława Jagiełły(którego był szpiegiem) Janusz Brzozogłowy
- Jarosław Łaski #Wojciech z Krowicy #Jan z Łaska #Michał z Krowicy #Piotr Bniński --> Janus Cypryjski (Janus z Lusignan), Baldwin z Brienne
==Ciekawostki== Polski malarz Jan Matejko uczynił Markwarda jedną z postaci na obrazie Bitwa pod Grunwaldem (obraz Jana Matejki) w chwili ujęcia go przez Tatarów.
Leopold von Kökeritz z Łużyc str300 chorągiew wielkiego mistrza mniejsza
grunwald [1]
Chorągiew dworska rycerzy przybocznych, inaczej chorągiew nadworna (cubiculariorum) [2]
Jan Henryk Żychoń (ur. 1 stycznia 1902 w Skawinie, zm. 17 maja 1944 pod Monte Cassino) – major piechoty Wojska Polskiego, oficer wywiadu wojskowego Oddziału II Sztabu Generalnego/Głównego Wojska Polskiego.
|tego samego komentarza użył karol v po bitwie pod müchlbergiem
wyciągi
św. Aldhelm, biskup w Sherborne (zm. w 709 roku). Prose De Laude Virginitatis (the prose De Virginitate), a Latin treatise on virginity addressed to the nuns of the double monastery at Barking, is Aldhelm's best-known work. After a long preface extolling the merits of virginity, he commemorates a great number of male and female saints. Aldhelm later wrote a shorter, poetic version (see below). Epistola ad Acircium (sive Liber de septenario, et de metris, aenigmatibus ac pedum regulis), dedicated to King Aldfrith of Northumbria (r. 685-704/5). The chief source of his Epistola ad Acircium (ed. A. Mai, Class. Auct. vol. V) is Priscian. The acrostic introduction gives the sentence, 'Aldhelmus cecinit millenis versibus odas,' whether read from the initial or final letters of the lines. After an address to King Aldfrith, the letter consists of three treatises: De septenario, treatise on the number seven in arithmology De metris, treatise on metre, including the Enigmata (see below). De pedum regulis, didactive treatise on metrical feet, such as iambs and spondees. Other Letters. Correspondents include Bishop Leuthere, Hadrian, King Geraint of Dumnonia, Eahfrid, Cellanus, Sergius and Aldhelm’s pupils Wihtfrith and Æthelwald, who was responsible for part of the Carmen rhythmicum.[4] The letter to King Geraint of Dumnonia, was supposed to have been destroyed by the Britons (William of Malmesbury, Gesta Pontificum, p. 361), but was discovered with others of Aldhelm's in the correspondence of St Boniface, archbishop of Mainz. A long letter to Eahfrid, a scholar just returned from Ireland (first printed in Usher, Veterum Epistt. Hiber. Sylloge, 1632), is of interest as casting light on the relations between English and Irish scholars. [edit] Poetry Carmen de virginitate (the poetic De Virginitate). Aldhelm wrote a shorter, poetic version of De Laude Virginitatis, which closes with a battle of the virtues against the vices, the De octo principalibus vitiis (first printed by Delrio, Mainz, 1601). The two works are what is sometimes called an opus geminatum or "twin work". Carmen rhythmicum, rhythmic poem which describes a travel through western England and the way a wooden church was affected by a storm. Carmina ecclesiastica (modern title), i.e. a number of Latin tituli designed for inscription on a church or altar. They are: (1) In Basilica Sanctorum Petri et Pauli, for a church dedicated to St Peter and St Paul, possibly the church which Aldhem founded at Malmesbury, (2) In Basilica Beatae Mariae Semper Virginis, St Mary's Church, possibly also at Malmesbury, (3) In Ecclesia Mariae a Bugge Extructa, for the church built by Bugga, that is Eadburh of Minster-in-Thanet, a royal lady of the house of Wessex, (4) the twelve tituli known collectively as In Duodecim Apostolorum Aris and (5) In sancti Matthiae Apostoli Ecclesia. Enigmata, 100 (hexa)metrical riddles, included in the Epistola ad Acircium for purposes of illustration (see above). For these riddles, Aldhelm's model was the collection known as Symposii Aenigmata ("The Riddles of Symphosius").
Marbode Marbodius of Rennes Marbod was renowned for his Latin writing during his lifetime; Sigebert of Gembloux, writing ca. 1110-1125, praised Marbod’s clever verse style. [3] He composed works in verse and prose on both sacred and secular subjects: saints’ lives, examples of rhetorical figures (De ornamentis verborum), a work of Christian advice (Liber decem capitulorum) [4], hymns, lyric poetry on many subjects, and at least six prose letters. The most popular of Marbod’s works was the Liber de lapidibus, a verse compendium of mythological gem-lore; by the fourteenth century it had been translated into French, Provençal, Italian, Irish, and Danish, and it was the first of Marbod’s works to be printed.[5] The first collection of Marbod’s works was published at Rennes in 1524 (In collectione prima operum Marbodi. . . ). Today the most widely accessible edition of Marbod’s collected works is that in Migne’s Patrologiae cursus completus. . . . Series latina, vol. 171, edited by Jean-Jacques Bourassé (Paris, 1854); this was based on the edition of Antoine Beaugendre, Venerabilis Hildeberti primo Cenomannensis. . . . Accesserunt Marbodi Redonensis . . .(Paris, 1708). Both contain numerous errors and omissions and should be used with caution. Marbod produced lyric poetry on a wide variety of subjects, including frankly erotic love lyrics concerning male and female love interests. Many of his shorter poems circulated primarily in florilegia, collections assembled for the use of students; the essential discussion of the authorship of poetic works attributed to Marbod is by André Wilmart, “Le florilège de Saint-Gatien: contribution à l’étude des poèmes d’Hildebert et de Marbode,” Revue bénédictine 48(1936):3-40; 145-181; 245-258. The most radical of Marbod’s poems, while printed in the earliest collections, were omitted by Beaugendre and Bourassé; they were reprinted by Walther Bulst in "Liebesbriefgedichte Marbods," in Liber floridus: Mittellateinische Studien Paul Lehmann, zum 65 Geburtstaag am 13. Juli 1949, ed. Bernhard Bischoff and Suso Brechter (St. Ottilien, 1950), p. 287-301, and Lateinisches Mittelalter: Gesammelte Beitraege (Heidelberg, 1984), 182-196. Other modern editions of Marbod's works include Antonella Degl’Innocenti, ed. Marbodo di Rennes: Vita beati Roberti (Florence, 1995) and Maria Esthera Herrera, ed., Marbodo de Rennes Lapidario (Liber lapidum) (Paris, 2005). For discussions of Marbod's literary works see: Antonella Degl’Innocenti, L’opera agiografica di Marbodo de Rennes (Spoleto, 1990), and Rosario Leotta, and Carmelo Crimi, eds., De ornamentis verborum; Liber decem capitulorum: retorica, mitologia e moralità di un vescovo poeta, secc. XI-XII (Florence, 1998).
andre la chapelaine ? wiek XII eleonora akwitańska druk XVw 1892 1941
==Sejmy Rzeczypospolitej== sejm 1653 nakazał swiezo nobilitowanym wystawienie pocztu husarskiego sejm 1689 poseł Kazimierz Stanisław Dąbrowski, sojusznik Paców (potem Sapiehów) uderzył biskupa wileńskiego Konstantego Kazimierza Brzostowskiego. Nieomal doszło do użycia szabel. sejm 1776 król Stanisław August wysunął projekt zniesienia tortur kasztelan bielecki Wojciech Kluczewski projekt skasowania kary śmierci za czary. sejm 1718 z sali usunięto posła Piotrowskiego za to iz był kalwinem. 1733? żaden óżn. posłem senatroem,i urzędnikiem 1668? kara za apostazję 1658 wygnanie arian 1638 raków
Bertrand du Guesclin (ur. ok. 1320, zm. 13 lipca 1380. Sławny rycerz bretoński i francuski, uważany za jednego z największych rycerzy średniowiecza.
==Biografia== Urodził się na zamku La Mote-Broon (w pobliżu Rennes) w Bretanii. Był synem Roberta du Guesclin i Janiny. Jako 18-latek mimo wyraźnego zakazu ojca wymknął się z domu i przybył na turniej rycerski do Rennes. W pożyczonej zbroi, anonimowo, pokonał kolejno dwunastu znanych rycerzy. Dopiero po turnieju ojciec rozpoznał go i wybaczył. Od tej pory rozpoczął karierę wojownika. W 1341 roku wstąpił na służbę Karola de Blois. Wiele z jego rycerskich czynów stało się potem sławnych. Wreszcie w 1354 został pasowany na rycerza. Jego sława rosła. Otrzymał wiele nadań i tytułów. W 1364 otrzymał hrabstwo Longueville. W 1370 roku w uznaniu zasług został mianowany konetablem Francji.
Do jego najsławniejszych wyczynów zalicza się całonocną walkę dwudziestoosobowego oddziału przeciw dwóm tysiącom wrogów pod Vannes. Innym razem, kiedy Anglicy oblegli Rennes na czele 100 ludzi zaatakował angielski obóz i zdobył go. W roku 1364 w bitwie pod Auray dostał się do niewoli. Na okup za niego złożył się Karol V, Urban V oraz Henryk de Trastamara.
W roku 1380 już jako 60-letni starzec udał się w podróż. Po drodze dowiedział się że Francuzi nie mogą zdobyć zamku Chateauneuf-Randon. Zboczył z drogi i wezwał Anglików do poddania się. Sława rycerza była już tak wielka, iż pomimo jego śmierci Anglicy poddali się, a ich dowódca złożył klucze do twierdzy na trumnie du Guescelina.
==Ciekawostki== Jak każdy rycerz tak i du Guesclin miał swoje bojowe zawołanie:Notre-Dame du Guesclin. Pod jego rozkazami walczyło wielu znanych rycerzy, mn.in. Karol d'Albert. Pierwszą żoną Bertranda została Teofania Raguenel. Po jej śmierci drugą żoną została Joanna de Laval, która wniosła w posagu zamek Montmuran. Ten zamek był odtąd jego siedzibą.
==Bibliografia== *Waldemar Łysiak, Francuska ścieżka, Instytut wydawniczy PAX, Warszawa 1979 ISBN 83-211-0066-X
==Zobacz też== *cyd *Bayard *Roland *Holger Danske
Kategoria:Francuzi Kategoria:Postacie średniowiecza Kategoria:Zmarli w 1380
Ruina lub ruiny (z łac. ruere - przewracać się) - widoczne pozostałości zniszczonego, lecz niecałkowicie rozebranego obiektu budowlanego.
Ruiny powstają na skutek opuszczenia przez użytkowników budowli lub budynków, których dalsze użytkowanie nie jest możliwe lub opłacalne. Proces przekształcania obiektu w ruinę może być również zainicjowany przez zniszczenia wojenne czy katastrofy naturalne. Dalsze niszczenie następuje np. poprzez wpływ warunków atmosferycznych lub pozyskiwanie elementów budowlanych z opuszczonego obiektu (kamień, złom stalowy itp.).
Wiele zabytków architektury lub innych obiektów cennych ze względów historycznych zachowanych jest obecnie w stanie trwałej ruiny. O ile niegdyś pozostawiano ruiny własnemu losowi, co umożliwiało ich dawną erozję, obecnie w przypadku obiektów zabytkowych nierzadko dokonuje się konserwacji, a przynajmniej inwentaryzuje je. Znacznie częściej niż dawniej w przypadku likwidowanych zabudowań dokonuje się ich rozbiórki. Procesy naturalnego przekształcania w ruinę nadal jednak występują, np. w przypadku budynków o niejasnych stosunkach własnościowych, takich jak obiekty upadłych zakładów przemysłowych czy zlikwidowane garnizony Armii Radzieckiej.
==Ruina jako element sztuki== Do czasów renesansu ruina była elementem niewartym zainteresowania (np.Forum romanum stanowiło pastwisko, wiele ruin stanowiło darmowy kamieniołom-bazę taniego budulca). W renesansie rozpoczęło sie zainteresowanie starożytnością, architekturą grecką i rzymską, a także jej obecymi śladami. Wtedy to ruina zyskała całkiem nową wartość, jako element krajobrazu i element kultury, niosąc duchowy przekaz o minionych cywilizacjach. Najpierw ruinami zainteresowali się artyści. Ruiny stały się modnym motywem w sztuce. Następnie pojawili się kolekcjonerzy i zbieracze starożytności: ruiny były rozbierane, co ciekawsze kamienie czy elementy stawały się pozycjami w kolekcjach. Kolejnym krokiem stało się tworzenie sztucznych ruin -po raz pierwszy prawdopodobnie w 1510 roku w ogrodach w Urbino, nastepnie jako kompozycja krajobrazowa w angielskich ogrodach.
W 1964 roku w Karcie weneckiej rekonstrukcję oficjalnie uznano za niezgodną z zasadami ochrony zabytków.
W kolejnych wiekach propagatorzy ochrony zabytków nawoływali do ochrony substancji zabytkowej, jaką wg nich stanowią orginalne mury i kamienie. Obecnie w dziedzinie konserwacji zabytków uznaje się zachowanie ruin za jedną z najwłaściwszych metod postępowania z tego typu zabytkami.
Kategoria:Obiekty budowlane
kambyzes s201 sędzia złapany na łapówce skóra krzesło syn urząd
Drake s 202 fotel wykonany z drewna golden hind
s54 triboulet rigoletto verdi , hugo król się bawi
s55 chicot s56 biografia
Oto jedna z anegdot: Kiedy król spytał Chicota, gdzie był bo on kazał go szukać po wszystkich spelunkach, ten odparł:mniemam, Henryczku, że zacząłeś od Luwru?s56
Chicot (franc. drzazga) Antoni d'Anglerays (ok.1550 -1592) Pochodził z gaskonii. Był szlachicem. Około roku 1570 wstąpił na służbę króla. Podczas oblężenia La rochelle odznaczył się odwagą. W 1574 w uznaniu zasług otrzymał zamek Loches w lenno.
był błaznem króla Henryka II , prawdopodobnie był z nim kiedy został królem Polski
W 1580 roku został błaznem królewskim i przybrał przydomek chicot. Był nie tylko błaznem , ale i powiernikiem króla, prawdopodobnie jego szpiegiem i doradcą. Po śmierci Henryka III został błaznem Henryka IV. Nie stronił w dalszym ciągu od udziału w bitwach. W 1592 roku podczas walki wziął do niewoli jednego hrabiego. Gdy ten zorientował się, że poddał się błaznowi znienacka śmiertelnie ranił chicota. Błazen konał przez 15 dni. Podobno król płakał po śmierci swego sługi.
W jednej z powieści Dumasa Pani de Monsoreau Chicot jest jednym z bohaterów.
s35 perspektywa architektoniczna fidiasz i alkamenes posąg Minerwy ateńczycy mieli publicznie porównać i wybrać piękniejszy. Ateńczykom bardziej podobał się posąg a. Fidiasz poprosił żeby przed ostatecznym wyborem został one ustawione na kolumnach -tak jak posąg miał stać docelowo)
vengeur depeuple bitwa pod ouessant bitwa morska rozegrała się 1 czerwca 1794 roku francja- eskadra brestu Villaret de Joyeuse eskadra kanału western Squadron adm Howe załoga francuskie b. słabo wyszkolone nie miały szans 6 okrętów poszło na dno. w tym czasie francja pogrążona w haosie rewolucji cierpiała głód. niedostatki mialy być uzupełnione przez olbrzymi konwój 200 statków wiązący zboże z ameryki. głównym zadaniem floty francuskiej było ubezpieczyć konwój związawszy siły angielskie walką. konwój zbożowy dopłynął bezpiecznie
legenda mściciela podczas bitwy msciciel rozpoczął pojedynek z okrętem angiielskim brunszwik. wkrótce jednak odcięty od reszty floty ostrzeliwany przez 4 okręty zatonął. 200 rozbitków i kapitana wyratowały angielskei okręty.
tymczasem na fali entuzjazmu związanego ze szczęśliewym dotarciem zboża do francji rozpoczął sie mit o heroicznej obronie statku, gdzie dzielni marynarze francuscy bronili sie przed anglikami na wraku aż wszyscy zginęli. mit ten długo był powtarzany we francuskiej sztuce literaturze a nawet podręcznikach szkolnych.
s46 1788 hrabia de Chalons spotkał go w Wenecji 1789 księżna Adhemar spotyka go w Paryżu 1821 pani de Genlis spotyka go we Wiedniu 1835 pan Ottiger w Paryżu 1846 p Vandam 1905 pan Leadbater w tybecie 1926 pan Leadbater w Rzymie 1934 pisarz Contardi-Rhodio 1945 Roger Lannes.
maupessant spotkany w restauracji na wieży miał powiedzieć to jedyne miejsce w paryzu gdzie moge spożyc śniadanie nie patrząc nanią s 36
jackson pollock "błękitne słupy" galeria narodowa australii nabyła za 2 mln dol uważany za wybiten dzueło ekspresjonizmu wg wywaidu ze znajomym malarza tony smithem obraz powstał z przypadkowego wyciskania farb w trakcie alkoholowej libacji.
s196 ballymahooney wioska w irlandii słynie z bitwy pomiędzy irlandczykami a anglikami 14 października 1923 roku W 1932 odbyły sie obchody 10-lecia rocznicy bitwy poległym bohaterom wystawiono pomnik fakty fakty są jednak takie że 3 oficerów irlandzkich podczas udanej zabawy nakrapianej alkoholem wymyśliło piosoenke ballada o zasadzce pod ballymahooney piosenka zaczęła żyć własnym życiem a niedługo potem własnym życiem zaczął życ mit o rozegrsanej bitwie.
s161 konrad lorenz porównał osiedle miejskie do chorobliwie rozrośnietej tkanki rakowatej w odróżnieniu od tkanki zdrowej jak autentycznych dzielnic miejskich
Henryk III Walezy (fr. Henri de Valois urodzony jako Edward[1]Aleksander) (ur. 19 września 1551 w Fontainebleau, zm. 2 sierpnia 1589 w Saint-Cloud) – ostatni z francuskiej dynastii Walezjuszów, jednej z gałęzi Kapetyngów, książę Orleanu, a w latach 1573-1574 król Polski jako Henryk zwany Walezym, od 1574 r. król Francji jako Henryk III.
Henryka witali senatorowie, biskupi, ministrowie, dworzanie, żacy. 21 lutego 1574 roku w katedrze wawelskiej arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski Jakub Uchański koronował Henryka Walezego na króla Polski. Ceremonię zakłóciło wystąpienie marszałka wielkiego koronnego Jana Firleja, który domagał się by król zaprzysiągł akty gwarantujące prawa protestantom.
Henryk Walezy we Francji
[edytuj | edytuj kod]Henryk wrócił do Francji w trakcie trwania kolejnej wojny religijnej (1574 - 1576). 11 lutego 1575 r. Henryk został koronowany w Reims na króla Francji. Dwa dni później poślubił Ludwikę Lotaryńską (30 kwietnia 1553 - 29 stycznia 1601), córkę Mikołaja Lotaryńskiego, księcia de Mercœur, i Małgorzaty, córki Jana III, hrabiego d'Egmont.
== Henryk w kulturze == Henryk jest jednym z bohaterów powieści Aleksandra Dumasa (ojca) Królowa Margot. W filmowej adaptacji książki z 1994 r. w reżyserii Patrice'a Chéreau w postać Henryka wcielił się Pascal Greggory.
== Linki zewnętrzne == Pierwsza elekcja po śmierci Zygmunta Augusta- Muzeum Historii Polski
Bibliografia
*Stanisław Grzybowski, Henryk Walezy, Wrocław 1980
- ↑ Imię to nadano mu na cześć jego ojca chrzestnego króla Anglii Edwarda VI Tudora
Kategoria:Walezjusze Kategoria:Władcy Orleanu Kategoria:Władcy Andegawenii Kategoria:Władcy Polski Kategoria:Władcy Litwy Kategoria:Władcy Francji
Kategoria:Urodzeni w 1551 Kategoria:Zmarli w 1589
W roku 2008 budżet dołoży do kasy KRUS 15,9 mld złotych
[1].
skrypofil kolekcjoner starych obligacji i papierów wartościowych takich jak: obligacje państwowe i inne, pożyxczki zapałczane, akcje spółek, papiery dłużne,
sppo stowarzyszenie posiadaczy przedwojennych obligacji
abonamet w wielkiej brytanii
telewizja publiczna to korporacja bbc w 2008 roku 11,63 funta ok50zl za odb kolorowy powyzej 75 roku nie placa niewidomi połowe za sciaganie abonament odpowiada zewnętrzna firma pieniądze trafiają do specjalnego funduszu bbc jest prawnie zmuszone do publikuje raporty finansowych.
[2].
konkursy jak udowodniono stacje telewizyjne często z góry ustalają zwyciężcę konkursów. telefony i esemsey służą tylko do zainkasowania opłat z których część trafia do kieszeni stacji. ITV w wlk brytanii 10mln telefonów 8 mln funtów GMTV 40 mln funtów
ostatnio BBC [3].
-
Wnetrze baptysterium?
300KB
150KB
150KB
131KB
.
Włodzimierz Kalicki. Co zdobywa Czarnecki?. „Gazeta wyborcza”. Ale Historia, 28 maja 2012.
przeglad-: *Rajmund Lullus 1232 w Palma de Mallorca, zm. 29 czerwca 1315 wiersze i popularne traktaty, pisane po katalońsku i po łacinie *Powieść o Róży Roman de la Rose 1230 oraz 1275 Wilhelma de Lorris i Jana de Meung ( Jean de Meun Guillaume de Lorris ) *Izydor z Sewilli Izydor (ok. 560 w Cartagenie – 4 kwietnia, 636 w Sewilli), Chronica Maiora, książkę o cudach natury;;; Codex etimologiarum [2]- próba pierwszej naukowej encyklopedii, ogólnej syntezy wiedzy w 20 tomach *Grzegorz z Tours (ur. 30 listopada 538 lub 539 w okolicach dzisiejszego Clermont-Ferrand, zm. 17 listopada prawdopodobnie 594 roku w Tours), "Historie" w 10 księgach powszechnie znane pod błędnym tytułem Historia Franków (Historia Francorum). *Saxo Grammaticus Saxo Grammaticus (ok. 1150 - 1220) Gesta Danorum ok 1222 dosł. "Czyny Duńczyków *Jakub de Voragine (ur. ok. 1230 r., zm. 13 lub 14 lipca 1298 r.) Złota legenda(Legenda aurea) powstała w latach 1260-1270 * Diderot Encyclopédie 1751 - 1765 Encyclopédie, ou dictionnaire raisonné des sciences, des arts et des métiers - encyklopedia albo słownik rozumowany nauk, sztuk i rzemiosł)
Parens scientiarum Bulla papieska Grzegorz IX 1231
Piotr Abelard O quanta qualia hymn Historia calamitatum listy do Heloizy
Hugon ze św. Wiktora, ur. w roku 1096 autor traktatów mistycznych
Bernard z Clairvaux Bernard de Fontaine, ur. 1090, zm. 20 sierpnia 1153) Listy Bernarda z Clairvaux zachowały się w liczbie 495; zebrane zostały w zbiorze corpus epistolarum.
Stephen Langton ur. ok. 1150/60 — zm. 9 lipca 1228) Veni Sancte Spiritus XIw.
Maître de Bedford anonim for John of Lancaster, 1st Duke of Bedford between 1415 and 1435 Bréviaire du duc de Bedford brewiarz iluminowana księga
Robert Grosseteste (ur. 1175r w Stradbroke, zm. 1253 w Buckden) Chasteau d'amour – alegoryczny utwór opisujący stworzenie świata De luce traktat "O świetle", opisujący jego metafizyczne koncepcje dotyczące światła
Friedrich Spee von Langenfeld Cautio Criminalis,1631 Trutznachtigall, a collection of fifty to sixty sacred songs, Goldenes Tugendbuch (Golden Book of Virtues), a book of devotion
Jean de Lugio, Liber de duobus principiis (le livre des deux principes) XIIIw. traktat o katarzy
Dhuoda Son traité d'éducation, le premier connu pour le Moyen Âge, fut écrit en latin, à Uzès, de 841 à 843. C'est un manuel de morale chrétienne en 73 chapitres
Jean Bodin Sześć ksiąg o Rzeczypospolitej' (1576, wyd. polskie 1958). Démonomanie des sorciers (1580, en français),
Nicolas Rémy, Démonolâtrie
Heloiza (łac. Heloisa, fr. Héloïse; ur. ok. 1098, zm. 15 maja 1164 w Paraklecie)
Hildegarda z Bingen (ur. 16 września 1098 w Bermersheim vor der Höhe (?), zm. 17 września 1179 w Bingen) 1141-1151 – Tworzy „Scivias” (Poznaj ścieżki Pana) Treść przeżyć mistycznych 1141-1151 wiele kompozycji chóralnych, liczne pieśni religijne (ale nie liturgiczne). 1141-1151 moralitet „Ordo vitutum”(O sztuce cnoty) sztuka moralna jej autorstwa, do której sama skomponowała muzykę 1158-1173 – „Liber vitae meritorum”, (Księga zasług życia), Treść przeżyć mistycznych 1158-1173 – „Liber divinorum operum” Treść przeżyć mistycznych 1158-1173 –Liber subtilitatum naturarum creatarummanuskrypt n.t. leczenia naturalnego,
Farsa o mistrzu Patelonie wiek XV farsa
Wenancjusz Fortunat (ok. 530 w północnych Włoszech − ok. 600 w Poitiers) Vexilla Regis (Sztandary Króla) dystych elegijny Pange lingua gloriosi proelium certaminis O Redemptor, Sume Carmen hymn Epithalamium na wesele Siseberta :wiersz
Guido z Arezzo (Aretinus, Guido Monaco, ok. 980 – ok. 1050) Micrologus traktat o muzyce średniowiecznej Ut queant laxis hymn na cześć św. Jana Chrzciciela
Baudri de Bourgueil (Baudri z Bourgueil) né à Meung-sur-Loire vers 1060, mort en 1130,
"Historiae Hierosolymitanae libri IV", poems on the conquest of England and on the reign of Philip I
Beda Czcigodny (łac. Venerabilis) (ur. 673[1], zm. 25 maja 735) Najważniejsze dzieła:
Historia ecclesiastica gentis Anglorum – opisuje czasy od inwazji Juliusza Cezara 55 p.n.e do 731 n.e. De temporum ratione De rerum natura – przegląd świeckiej wiedzy o wszechświecie
?Jules Michelet autorem 17-tomowej historii Francji pisanej w Latach (1855-1867) Kościuszko, legenda demokratyczna w 1851. "Pologne et Russie" (1854), "La Pologne martyre" (1863).
livre des miracles de Notre-Dame de Rocamadour XIIw rękopis
? Marc-Antoine Laugier (1713-1769) 1753 Essai sur l'architecture publié en 1753.
?Albert Soboul Aujourd'hui l'historie, Sociales, Paris 1974
?Jacques-Bénigne Bossuet Discours sur l'histoire universelle (1679) pierwsza historia powszechna w katolickim ujęciu
?Henri de Lubac, Exégée médiévale, Paris 1959-1962
? P. Riché, Dhuoda. Manuel pour mon fils, du Cerf, Paris 1975
? Josef Strzygowski 1901 "Orient oder Rom: Beiträge zur Geschichte der spätantiken und früchristlichen Kunst" (Wschód czy Rzym: wkład sztuki późnego antyku i wczesnego Chrześcijaństwa do historii).
? André Leroi-Gourhan Préhistoire de l'art occidental, Paris, Mazenod, 1965
? Ananda Kentish Coomaraswamy Why exibit works of art? London 1943
? Jurgis Baltrusaitis La Stylistique ornementale dans la sculpture romane (paris E.Leroux 1931)
? Edgar De Bruyne (1898-1959), Études d'esthétique médiévale (1946)
? Ret Bezzola ? Les Origines et la Formation de la tradition courtoise en Occident 1949-1962 wyd. Champion Paris