Przejdź do zawartości

12 Batalion Saperów (1939)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
12 Batalion Saperów
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Ośrodek Sapersko-Pionierski 12 DP

Dowódcy
Pierwszy

mjr Stanisław Wojakowski

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

12 Dywizja Piechoty

Jednostki saperskie WP w 1939

12 Batalion Saperów (12 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP.

Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 12 DP.

Ośrodek Sapersko-Pionierski 12 Dywizji Piechoty

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L. dz. 2127/tjn. z 22 maja 1937 roku o wydzieleniu kompanii saperów dla 7, 10, 11, 12, 13, 18, 25 i 27 DP oraz utworzeniu 12 ośrodków sapersko-pionierskich został sformowany Ośrodek Sapersko-Pionierski 12 Dywizji Piechoty[1][a]. Ośrodek stacjonował w Tarnopolu[2].

Organizacja i obsada personalna ośrodka

Organizacja i obsada personalna ośrodka w marcu 1939 roku[2][b]:

  • dowódca ośrodka – mjr Wojakowski Stanisław
  • adiutant – por. Józef Łubikowski (*)[c]
  • oficer materiałowy – por. Jan Ansperger
  • oficer mobilizacyjny – por. Józef Łubikowski (*)[c]
  • dowódca kompanii saperów – por. Józef Maksymowicz
  • dowódca plutonu – por. Witold Bronisław Ilecki
  • dowódca plutonu – ppor. Janusz Czesław Skarbek-Teieszewski
  • dowódca plutonu specjalnego – kpt. sap. Mieczysław Krajewski

W 1939 ośrodek sformował batalion saperów dla 12 Dywizji Piechoty.

Struktura i obsada etatowa 12 bsap

[edytuj | edytuj kod]

Obsada personalna we wrześniu 1939[5]:

  • dowódca baonu – mjr Stanisław Wojakowski
  • zastępca dowódcy baonu – kpt. sap. Mieczysław Krajewski †1940 Charków[6]
  1. Ośrodki sersko-pionierskie dla 16, 20, 23 i 29 Dywizji Piechoty zostały zorganizowane na bazie czterech istniejących od 1935 roku kompanii saperów nr: 16, 20, 23 i 29
  2. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
  3. a b Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
  • Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
  • Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3