Przejdź do zawartości

Emil Wojtaszek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emil Wojtaszek
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1927
Kraków

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 2017
Warszawa

Ambasador PRL we Francji
Okres

od 2 kwietnia 1972
do 28 kwietnia 1976

Poprzednik

Tadeusz Olechowski

Następca

Tadeusz Olechowski

Minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska
Okres

od 27 marca 1976
do 2 grudnia 1976

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Tadeusz Bejm

Następca

Maria Milczarek

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 2 grudnia 1976
do 24 sierpnia 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Stefan Olszowski

Następca

Józef Czyrek

Ambasador PRL we Włoszech
Okres

od 1981
do 1984

Poprzednik

Stanisław Trepczyński

Następca

Józef Wiejacz

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal im. Ludwika Waryńskiego

Emil Jan Wojtaszek (ur. 22 sierpnia 1927[1] w Krakowie, zm. 17 czerwca 2017[1] w Warszawie[2]) – polski dyplomata i polityk. Minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska (1976), minister spraw zagranicznych (1976–1980) oraz poseł na Sejm PRL VIII kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Henryka i Antoniny[2]. W latach 1929–1944 przebywał we Francji, pracując jako górnik (od 1941) i działając w tamtejszym ruchu oporu. Od 1944 do 1945 więziony był w hitlerowskim obozie koncentracyjnym w Dachau. W latach 1945–1950 ponownie przebywał we Francji, będąc komendantem Chorągwi, a od 1946 także komendantem głównym Związku Harcerstwa Polskiego. Należał do Francuskiej Partii Komunistycznej i od 1946 do Polskiej Partii Robotniczej, z którą w 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Po powrocie do Polski w 1950 został działaczem Związku Młodzieży Polskiej. W latach 1950–1956 zasiadał w Zarządzie Głównym ZMP, był także m.in. od 1951 do 1952 jego starszym instruktorem. W latach 1952–1953 był przedstawicielem ZMP w Światowej Federacji Młodzieży Demokratycznej w Budapeszcie. Absolwent ekonomii w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR (1958). Od 1958 do 1965 był zastępcą dyrektora Międzynarodowego Instytutu Pokoju przy Światowej Radzie Pokoju w Wiedniu, a w latach 1965–1968 sekretarzem Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju w Warszawie.

W latach 1968–1972 był pracownikiem Wydziału Zagranicznego Komitetu Centralnego PZPR (do 1971 jako starszy instruktor, a następnie jako zastępca kierownika). W 1971 zasiadł w Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej. Od 1975 do 1976 był zastępcą członka, a w latach 1976–1981 członkiem KC PZPR. Od lutego 1980 do kwietnia 1981 był zastępcą członka Biura Politycznego KC PZPR, a od sierpnia 1980 do kwietnia 1981 sekretarzem KC.

W 1972 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1972–1976 był ambasadorem PRL we Francji, a w latach 1981–1984 we Włoszech i na Malcie.

Od marca 1976 do grudnia 1976 był ministrem administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska, a następnie do sierpnia 1980 ministrem spraw zagranicznych w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha. W latach 1980–1982 był posłem na Sejm PRL VIII kadencji.

Członek Rady Naczelnej ZBoWiD w latach 1974–1990.

Zmarł 17 czerwca 2017 i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A43-1-5)[1].

Był żonaty z Barbarą z domu Karbowską (1928–2018)[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Miejsce pochówku Emila Wojtaszka. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie, 2017-06-26. [dostęp 2017-06-26].
  2. a b Emil Wojtaszek. rejestry-notarialne.pl.
  3. M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1453.
  4. Życie Partii”, nr 3 (541), 9 lutego 1989, s. 20.
  5. Zasłużeni w rozwoju woj. katowickiego, „Trybuna Robotnicza”, nr 24, 30 stycznia 1978, s. 2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]