Przejdź do zawartości

Janusz Obodowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Obodowski
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1930
Siedlce

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 2011
Warszawa

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 31 lipca 1981
do 12 listopada 1985

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów
Okres

od 9 października 1982
do 22 listopada 1983

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Zbigniew Madej

Następca

Manfred Gorywoda

Minister pracy, płac i spraw socjalnych
Okres

od 21 listopada 1980
do 31 lipca 1981

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Maria Milczarek

Następca

Antoni Rajkiewicz

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Janusz Obodowski (ur. 2 stycznia 1930 w Siedlcach, zm. 14 sierpnia 2011 w Warszawie) – polski ekonomista i polityk. minister pracy, płac i spraw socjalnych (1980–1981), przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (1982–1983) i wiceprezes Rady Ministrów (1981–1985).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Antoniego i Stanisławy. W 1954 r. ukończył studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, w 1973 r. otrzymał stopień doktora nauk ekonomicznych. W 1953 r. został radcą Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, tamże od 1954 do 1957 był naczelnikiem wydziału zatrudnienia. Następnie do 1960 był wicedyrektorem departamentu w Ministerstwie Pracy i Opieki Socjalnej, do 1968 wicedyrektorem i dyrektorem zespołu w Komitecie Pracy i Płac, a do 1972 dyrektorem Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.

W latach 1947–1948 należał do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, a następnie do 1950 do Związku Młodzieży Polskiej. W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1972 był podsekretarzem stanu w resorcie pracy, płac i spraw socjalnych, a od 21 listopada 1980 do 31 lipca 1981 był ministrem tegoż resortu w rządzie Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego. Od 31 lipca 1981 do 12 listopada 1985 był wicepremierem i od 9 października 1982 do 22 listopada 1983 był również przewodniczącym Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. W latach 1981–1983 przewodniczył Komitetowi Gospodarczemu Rady Ministrów, a w 1981 Operacyjnym Sztabem Antykryzysowym.

W 1983 r. wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1983 do 1985 stały przedstawiciel Polski w Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej i przewodniczący Komisji Koordynacji Współpracy Gospodarczej i Naukowo-Technicznej z Zagranicą. Od 1986 do 1990 był ambasadorem PRL/RP w Niemczech Wschodnich.

Jego żoną była Grażyna Obodowska z domu Rudzka (1930-2011). Pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 34, grób 32)[1].

Odznaczenia[2]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie [online], grobonet.com [dostęp 2021-03-11] (pol.).
  2. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 928.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]