Przejdź do zawartości

Wołodymyr Muntian

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołodymyr Muntian
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wołodymyr Fedorowycz Muntian

Data i miejsce urodzenia

14 września 1946
Kotowsk

Wzrost

169 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Dynamo Kijów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1965–1977 Dynamo Kijów 302 (57)
1980 SKA Kijów ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1968–1976  ZSRR 49 (7)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1980 SKA Kijów, (grający asystent)
1981–1982 SKA Kijów
1986–1988 COSFAP Antananarywa
1992–1994 Ukraina U-21
1994 Ukraina, (p.o.)
1995–1997 Gwinea
1998 FK Czerkasy
1999 Orion Kijów
2000 Tawrija Symferopol
2000–2001 Obołoń Kijów
2002 Ałanija Władykaukaz
2003 Krywbas Krzywy Róg
2004–2005 Worskła Połtawa
2008 Ukraina U-21, (p.o.)
2008–2010 Dynamo Kijów U-19
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)

Wołodymyr Fedorowycz Muntian, ukr. Володимир Федорович Мунтян, ros. Владимир Федорович Мунтян, Władimir Fiodorowicz Muntian (ur. 14 września 1946 w Kotowsku, obwód odeski) – ukraiński piłkarz pochodzenia mołdawskiego, występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej Młodzieży w Kijowie. Pierwszy trener Mychajło Korsunski. Przez całą karierę, od 1963 do 1980 związany był z Kijowem, przede wszystkim z miejscowym Dynamem. Przez wiele sezonów był jego kluczowym zawodnikiem i z nim osiągnął swe największe sukcesy. W radzieckiej ekstraklasie rozegrał 302 mecze, strzelił 57 bramek. W 1977 zdecydował się zakończyć karierę. W 1978 odniósł poważne obrażenia w wypadku samochodowym. Do gry w piłkę powrócił na krótko w 1980 jako grający asystent trenera w SKA Kijów.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

1 sierpnia 1968 zadebiutował w reprezentacji ZSRR. Na przełomie lat 60. i 70. był jednym z jej podstawowych zawodników. W 1970 wystąpił na mistrzostwach świata w Meksyku. Karierę reprezentacyjną zakończył 26 maja 1976 meczem towarzyskim z Węgrami. Ogółem wystąpił w barwach Związku Radzieckiego 49 razy, strzelił 7 bramek.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec lat 70. został zwolniony ze służby w strukturach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (jako zawodnik Dynama był równocześnie oficerem MSW) i przeniesiony do służby w armii radzieckiej. Pracował w szkole oficerskiej i w wojskowym klubie SKA Kijów. Działał w federacji piłkarskiej Ukraińskiej SRR, był prezesem miejskiej federacji piłki nożnej w Kijowie. W połowie lat 80. został przez radzieckie Ministerstwo Obrony wysłany na Madagaskar, gdzie objął funkcję trenera tamtejszego klubu wojskowego COSFAP Antananarywa. W 1988 świętował z nim zdobycie krajowego mistrzostwa, a następnie powrócił do ZSRR. W 1992 został zwolniony ze służby w armii. W tym samym roku powierzono mu stanowisko selekcjonera olimpijskiej reprezentacji Ukrainy. Jednak 2 lata później zrezygnował z tej posady na rzecz pracy z drużyną narodową Gwinei. Po powrocie z Afryki bez większych sukcesów prowadził drużyny ukraińskie oraz rosyjską Ałanię Władykaukaz. W 2008 pełnił obowiązki głównego trenera młodzieżowej reprezentacji Ukrainy, a potem do 2010 szkolił młodzieżową drużynę Dynama Kijów U-19.

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • najlepszy piłkarz ZSRR w plebiscycie tygodnika Futboł: 1969
  • najlepszy piłkarz Ukraińskiej SRR: 1970

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]