Przejdź do zawartości

PZL.26

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PZL.26
Ilustracja
PZL.26 SP-PZM Ignacego Giedgowda podczas zawodów Challenge 1934
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

PZL

Typ

samolot sportowy,
samolot turystyczny

Konstrukcja

konstrukcja mieszana, wolnonośny dolnopłat

Załoga

1

Historia
Data oblotu

marzec 1934

Lata produkcji

1934 (zbudowano prototyp i 5 egzemplarzy)

Dane techniczne
Napęd

1x silnik tłokowy, rzędowy, chłodzony powietrzem, 6-cylindrowy, odwrócony, Menasco-Bucanner B-6 S3

Moc

194,8 kW (265 KM)

Wymiary
Rozpiętość

10,42 m

Długość

7,50 m

Wysokość

2,09 m

Powierzchnia nośna

16,30 m²

Masa
Własna

560 kg

Startowa

795 kg

Zapas paliwa

180 l

Osiągi
Prędkość maks.

298 km/h

Prędkość minimalna

61 km/h

Prędkość wznoszenia

6 m/s

Pułap

5500 m

Zasięg

800 km

Dane operacyjne

PZL.26polski samolot sportowy projektu inżynierów Jerzego Dąbrowskiego, Piotra Kubickiego i Franciszka Misztala opracowany i oblatany w 1934 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Samolot PZL.26 został opracowany na zamówienie polskiego lotnictwa wojskowego dla potrzeb zawodów Challenge mających się odbyć w roku 1934, jako rozwinięcie konstrukcji PZL.19 z mocniejszym silnikiem. Prace sfinansowała Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Samolot oblatano wczesną wiosną 1934 roku. Koncepcję samolotu PZL.26 wykorzystał Jerzy Dąbrowski we wstępnym projekcie myśliwca PZL.55.

Służba w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Samolot był oblatany z silnikiem Gipsy 180 KM. Jednak uznano, iż dla celów poprawy osiągów należy zastosować silnik o większej mocy. Wybór padł na silnik rzędowy Menasco Bucaneer o mocy 265 KM. Samolot w roku 1934 wziął udział w zawodach Challenge 1934. Niestety, nie zakupiono do samolotów silników treningowych (tylko na czas treningu – na których trenować przed zawodami mieli zawodnicy). W efekcie ci zawodnicy, którzy solidnie trenowali jako pierwsi przekroczyli granicę 72 godzin pracy – jaką tylko liczbę godzin pracy gwarantowała fabryka tych silników[1]. Skutkiem przekroczenia tego czasu były ciężkie awarie silników (pękanie wałów korbowych) – trzy samoloty nie ukończyły konkursu, a dwa pozostałe zajęły 11. i 17. miejsce. Później był krótko wykorzystywany w lotnictwie sportowym. Przyczyną wycofania samolotu z lotnictwa były bardzo wysilone, zawodne i zużywające dużo paliwa zawodnicze silniki Menasco.

Opis techniczny

[edytuj | edytuj kod]

Trzy-miejscowy metalowy duralowy dolnopłat ze stałym podwoziem. Samolot był wyposażony w silnik rzędowy Menasco Bucaneer B-6S3 o mocy 265 KM.

Wersje

[edytuj | edytuj kod]
  • PZL.26 – samolot zawodniczy, sportowy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Witold Rychter, Skrzydlate wspomnienia, 1980, s. 246.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]