Przejdź do zawartości

PZL I-23 Manager

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PZL I-23 Manager
Ilustracja
ogólny szkic samolotu
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

PZL-Świdnik

Typ

sportowy/turystyczny

Konstrukcja

dolnopłat, kompozytowa

Historia
Data oblotu

18 maja 1999

Liczba egz.

2 prototypy

Dane techniczne
Napęd

silnik gaźnikowy Lycoming 0-360-A1A

Moc

132 kW (180 KM)

Wymiary
Rozpiętość

8,95 m

Długość

7,10 m

Wysokość

2,49 m

Powierzchnia nośna

10.0 m2

Masa
Własna

690 kg

Startowa

1150 kg

Zapas paliwa

190 litrów

Osiągi
Prędkość maks.

285 km/h

Prędkość przelotowa

263 km/h

Prędkość minimalna

96 km/h

Prędkość wznoszenia

5.1 m/s

Zasięg

400 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
4
Użytkownicy
 Polska

PLZ I-23 Manager – polski, 4-miejscowy samolot sportowy i turystyczny o konstrukcji kompozytowej[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Prace nad samolotem rozpoczęto w 1993 roku[2]. Głównym konstruktorem został Alfred Baron. W 1998 roku ukończono egzemplarz do prób statycznych, a w rok później ukończony został drugi egzemplarz do prób w locie[2]. Produkcję ulokowano w zakładach PZL-Świdnik. Głównym powodem tej decyzji było doświadczenie tego zakładu w obróbce kompozytów.

3 października 2001 roku maszyna otrzymała certyfikat Urzędu Lotnictwa Cywilnego, od 15 listopada 2006 r. posiada certyfikat wydany przez EASA oraz spełnia wymagania amerykańskie (FAR-23 amd 42). Samolot służył do szkolenia pilotów w Ośrodku Kształcenia Lotniczego Politechniki Rzeszowskiej. Uzyskał tam bardzo wysoką ocenę i swoją funkcję spełniał tam do 2013 roku[3]. Samolot zamierzano wprowadzić na rynek cywilny w 2010 roku jako konkurencję dla amerykańskiej maszyny Cirrus SR20, jednak tych planów nie udało się zrealizować[3].

W 2010 r. w ramach europejskiego programu badawczego ESPOSA (Efficient Systems and Propulsion for Small Aircraft) wybrano samolot PZL I-23 Manager jako demonstrator samolotu osobowego z napędem turbośmigłowym. Po przebudowie samolot otrzymał nazwę I-31T[3][2].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Maszyna przeznaczona jest do szkolenia pilotów, jako maszyna turystyczna oraz dyspozycyjna[3]. Przystosowana jest do startów i lądowań zarówno z lotnisk trawiastych jak i betonowych[2].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Samolot wykonany jest głównie z materiałów kompozytowych na bazie żywic epoksydowych wzmocnionych włóknem węglowym i szklanym. PZL I-23 zrealizowany został w układzie jednosilnikowego, czteromiejscowego dolnopłata[2]. Płat posiada jeden półskorupowy dźwigar. Dźwigary skrzydeł, połączone są stalowymi okuciami. W skrzydłach znajdują się zbiorniki paliwa o pojemności 190 litrów. Podwozie składa się z 3 kół (posiada koło przednie) i jest całkowicie chowane w locie[3].

Kadłub samolotu jest półskorupowy. Po odchyleniu drzwi do góry można wejść do kabiny, zaś tylne siedzenia są dostępne po od­chyleniu oparć przednich foteli.

Szczególny nacisk przy konstruowaniu I-23 kładziono na jego własności aerodynamiczne oraz bezpieczeństwo podczas awaryjnego lądowania[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. O samolocie I-23 Manager na kolejnej Glassówce [online], Dla pilota, 20 listopada 2015 [dostęp 2020-04-07] (pol.).
  2. a b c d e PZL I-23 Manager, Paweł Szczepaniec (oprac.), Samoloty – wszystko o lataniu [dostęp 2020-04-07] (pol.).
  3. a b c d e f PZL I-23 „Manager” [online], Samoloty polskie [dostęp 2020-04-07] (pol.).