Przejdź do zawartości

Sebastiano Antonio Tanara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sebastiano Antonio Tanara
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1650
Rzym

Data i miejsce śmierci

5 maja 1724
Rzym

Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania

1721-1724

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Nominacja biskupia

28 kwietnia 1687

Kreacja kardynalska

12 grudnia 1695
Innocenty XII

Kościół tytularny

Ostia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 grudnia 1695

Konsekrator

Alphonse de Berghes

Współkonsekratorzy

Jean-Ferdinand Van Beughem
Pierre van den Perre

Sebastiano Antonio Tanara (ur. 10 kwietnia 1650 w Rzymie, zm. 5 maja 1724 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował prawo na uniwersytecie w Bolonii. W młodości wiele podróżował po Europie. Papież Klemens X w 1675 mianował go internuncjuszem we Flandrii (był nim do 1687). Pełniąc tę funkcję udał się z tajną misją do katolickiego króla Anglii Jakuba II w celu rekatolicyzacji tego kraju. W 1687 został wyświęcony na tytularnego arcybiskupa Damaszku, a w następnych latach był nuncjuszem w Kolonii (1687-90), Portugalii (1690-92) i Austrii (1692-95). W 1695 Innocenty XII kreował go kardynałem prezbiterem Santi Quattro Coronati. Uczestniczył w konklawe 1700. Wybrany wówczas papież Klemens XI mianował go prefektem Świętej Kongregacji Kościelnych Immunitetów. Był legatem w Urbino (1703-15) oraz opatem Nonantola. Kardynał biskup Frascati 1715-21. W marcu 1721 jako najstarszy rangą kardynał biskup rezydujący w Rzymie objął diecezję Ostia e Velletri wraz z funkcją dziekana Kolegium Kardynałów. Przewodniczył konklawe 1721. Podczas konklawe 1724 ciężko zachorował i zmarł jeszcze przed wyborem nowego papieża Benedykta XIII.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]