Przejdź do zawartości

Arado Ar 240

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arado Ar 240
Ilustracja
model Ar 240
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Arado Flugzeugwerke

Typ

wielozadaniowy samolot bojowy

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1938

Lata produkcji

19381942

Dane techniczne
Napęd

2 * 12-cylindrowe odwrócone silniki widlaste Daimler-Benz DB 601E

Moc

2 * 1192 KM

Wymiary
Rozpiętość

13,33 m

Długość

12,80 m

Wysokość

3, 95 m

Powierzchnia nośna

31,30 m²

Masa
Własna

6200 kg[1]

Startowa

9450 kg

Osiągi
Prędkość maks.

620 km/h (na pułapie 6000 m)

Prędkość przelotowa

555 km/h (na pułapie 6000 m)

Pułap

10200m

Zasięg

2200 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
4x MG 151 2x MG 81 Z
Użytkownicy
Niemcy

Arado Ar 240niemiecki prototypowy dwusilnikowy ciężki myśliwiec i samolot rozpoznawczy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zakłady Arado pod koniec lat 30. rozpoczęły prace nad ciężkim samolotem typu Kampzerstörer[2], który mógłby być uzbrojony w zdalnie sterowane stanowiska broni strzeleckiej. Prace nad nową konstrukcją prowadził inż. van Nes, nadzorował je naczelny inżynier zakładów Hans Rabeski. Prototypy V1 i V2 były gotowe w połowie 1940 r., oblot V1 miał miejsce 10 maja 1940, a V2 w lipcu tego samego roku. Samolot wykazał się brakiem stateczności poprzecznej i podłużnej. W konstrukcji wprowadzono daleko idące zmiany polegające na przekonstruowaniu przedniej i środkowej części kadłuba, jego wydłużeniu o 1,25 m oraz zabudowanie w jego przedniej części kabiny ciśnieniowej. Usunięto z kadłuba hamulec aerodynamiczny oraz sloty z płata. Do napędu wykorzystano silniki Daimler-Benz DB 601 A. V3 został już wyposażony w zdalnie sterowane stanowiska strzeleckie FA-13[3].

Tak przeprojektowana maszyna została oblatana wiosną 1941 r. Osiągi samolotu uległy poprawie, jednak nadal były poniżej oczekiwań. Wprowadzono kolejne zmiany konstrukcyjne, m.in. przekonstruowano lotki. Z maszyny wymontowano uzbrojenie i zamontowano dwie kamery Rb 50/30 i wykorzystano do lotów rozpoznawczych nad Wielką Brytanią[4].

Prototyp V4 został wyposażony w wyrzutniki bombowe do przenoszenia 8 bomb 50 kg oraz silniki Daimler-Benz DB 603A. Samoloty przedprodukcyjne A01 i A-02 (wcześniej oznaczone jako V4 i V5) zostały zbudowane w konfiguracji rozpoznawczej z całkowicie przekonstruowanym skrzydłem i silnikami Daimler-Benz DB 601E. W październiku 1942 r. oblatano A-03, w którym zamontowano silniki gwiazdowe BMW 801 TJ. W egzemplarzach A04 i A-05 zrezygnowano z uzbrojenia obronnego i powrócono do silników DB 603A. Pomimo przygotowania samolotu do produkcji seryjnej niemieckie władze zrezygnowały z tej konstrukcji. Istniejące egzemplarze zostały skierowane do jednostek wojskowych na froncie wschodnim oraz na terenie Włoch. Prototypy znajdujące się w budowie zostały ukończone jako V7 i V8 i oblatane w październiku oraz grudniu 1942 r. Ponieważ budowano je jako egzemplarze wzorcowe dla wersji rozpoznawczej Ar 240B w literaturze oznaczane są jako Ar 240B-1 i Ar 240B-2. Do napędu tych egzemplarzy wykorzystano silniki DB 605AM z wtryskiem metanolu oraz trzy zdalnie sterowane stanowiska strzeleckie. Prototyp V9, stanowiący wzór dla wersji Ar 240C, nie został ukończony[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jean-Denis G.G. Lepage, Aircraft of the Luftwaffe, 1935–1945: An Illustrated Guide, McFarland, 2009, s. 128, ISBN 978-0-7864-5280-4.
  • Tomasz Murawski, Samoloty Luftwaffe 1939-1945, t. 1, Warszawa: Lampart, 1996 (Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej), ISBN 978-83-86776-00-9, OCLC 749671355.
  • Dan Sharp, Luftwaffe. Secret Bombers of the Thrid Reich, Wolverhampton: William Gibbons and Sons, 2016 (Hitler’s ‘wonder weapon’ bomber projects), ISBN 978-1-911276-06-7.