Przejdź do zawartości

Pismo tamilskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewolucja pisma tamilskiego

Pismo tamilskie, alfabet tamilski – jeden z indyjskich systemów pisma, wywodzący się ze starożytnego brahmi, używany do zapisywania języka tamilskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Najstarsze zachowane inskrypcje w piśmie tamilskim, w nieco odmiennej formie niż stosowana obecnie, pochodzą z III w.[1] Współczesny alfabet tamilski ukształtował się w VIII w., pod dużym wpływem pisma grantha, w którym zapisywano wcześniej język tamilski[2]. Pierwsze teksty drukowane pojawiły się w XVI w. dzięki aktywności misjonarzy chrześcijańskich.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]
  • Pismo tamilskie, podobnie jak inne alfabety indyjskie to typowe pismo alfabetyczno-sylabiczne (abugida). Podstawową jednostką jest sylaba. Na przykład słowo வீடு (vīṭu, dom) składa się z dwóch znaków: வீ oraz டு reprezentujących kolejno sylaby oraz ṭu.
  • Nie jest to jednak sylabariusz, gdyż grafemy te najczęściej zachowują element spółgłoskowy, który jest następnie modyfikowany przez element samogłoskowy. Podstawowym elementem jest spółgłoska z „wbudowanym” niezapisywanym dźwiękiem „a” (np. க ka, ம ma). Jeżeli w sylabie występuje inna samogłoska niż „a”, należy ów element spółgłoskowy odpowiednio zmodyfikować. Na przykład znak ி oznacza samogłoskę „i” po spółgłosce: கி ki, மி mi. W przeciwieństwie do „prawdziwych” alfabetów, znak ி nie jest samodzielną literą. Można by go nazwać znakiem diakrytycznym, gdyby nie to, że w alfabecie tamilskim takie znaki samogłoskowe często zmieniają formę elementu spółgłoskowego.
  • Istnieją również grafemy dla oddania samogłosek samodzielnych, występujących w nagłosie, np. அ a, ஆ ā.

Znaki pisma tamilskiego

[edytuj | edytuj kod]

Alfabet tamilski składa się z 12 samodzielnych znaków samogłoskowych, 18 spółgłoskowych oraz 5 dodatkowych znaków tzw. grantha występujących jedynie w wyrazach zapożyczonych z sanskrytu. Kombinacja znaków samogłoskowych i spółgłoskowych daje w sumie aż 276 grafemów.

Samodzielne znaki samogłoskowe

[edytuj | edytuj kod]

Występują one jedynie na początku wyrazu.

Grafem tamilski Transliteracja
a
ā
i
ī
u
ū
e
ē
ai
o
ō
au

Znaki spółgłoskowe

[edytuj | edytuj kod]
Grafem tamilski Transliteracja
க் k
ங்
ச் c
ஞ் ñ
ட்
ண்
த் t
ந் n
ப் p
ம் m
ய் y
ர் r
ல் l
வ் v
ழ்
ள்
ற்
ன்

Aby można było zapisywać słowa zapożyczone z sanskrytu, język tamilski przejął kilka dodatkowych znaków ze starożytnego pisma grantha ஜ் j, ஷ் , ஸ் s i ஹ் h oraz ligaturę க்ஷ் kṣ. Przykład: விஷ்ணு viṣṇu (Wisznu).

Grafem tamilski Transliteracja
ஜ் j
ஷ்
ஸ் s
ஹ் h
க்ஷ் kṣ

Zapis samogłosek

[edytuj | edytuj kod]

Na przykładzie spółgłoski க் k

Grafem tamilski Transliteracja
ka
கா
கி ki
கீ
கு ku
கூ
கெ ke
கே
கை kai
கொ ko
கோ
கௌ kau

Znaki spółgłoskowo-samogłoskowe

[edytuj | edytuj kod]

Poprzez kombinację 23 spółgłosek (licząc wraz ze znakami grantha) z 12 znakami samogłoskowymi powstaje 276 znaków spółgłoskowo-samogłoskowych.

a ā i ī u ū e ē ai o ō au
க் k கா கி கீ கு கூ கெ கே கை கொ கோ கௌ
ங் ஙா ஙி ஙீ ஙு ஙூ ஙெ ஙே ஙை ஙொ ஙோ ஙௌ
ச் c சா சி சீ சு சூ செ சே சை சொ சோ சௌ
ஞ் ñ ஞா ஞி ஞீ ஞு ஞூ ஞெ ஞே ஞை ஞொ ஞோ ஞௌ
ட் டா டி டீ டு டூ டெ டே டை டொ டோ டௌ
ண் ணா ணி ணீ ணு ணூ ணெ ணே ணை ணொ ணோ ணௌ
த் t தா தி தீ து தூ தெ தே தை தொ தோ தௌ
ந் n நா நி நீ நு நூ நெ நே நை நொ நோ நௌ
ப் p பா பி பீ பு பூ பெ பே பை பொ போ பௌ
ம் m மா மி மீ மு மூ மெ மே மை மொ மோ மௌ
ய் y யா யி யீ யு யூ யெ யே யை யொ யோ யௌ
ர் r ரா ரி ரீ ரு ரூ ரெ ரே ரை ரொ ரோ ரௌ
ல் l லா லி லீ லு லூ லெ லே லை லொ லோ லௌ
வ் v வா வி வீ வு வூ வெ வே வை வொ வோ வௌ
ழ் ழா ழி ழீ ழு ழூ ழெ ழே ழை ழொ ழோ ழௌ
ள் ளா ளி ளீ ளு ளூ ளெ ளே ளை ளொ ளோ ளௌ
ற் றா றி றீ று றூ றெ றே றை றொ றோ றௌ
ன் னா னி னீ னு னூ னெ னே னை னொ னோ னௌ
ஜ் j ஜா ஜி ஜீ ஜு ஜூ ஜெ ஜே ஜை ஜொ ஜோ ஜௌ
ஷ் ஷா ஷி ஷீ ஷு ஷூ ஷெ ஷே ஷை ஷொ ஷோ ஷௌ
ஸ் s ஸா ஸி ஸீ ஸு ஸூ ஸெ ஸே ஸை ஸொ ஸோ ஸௌ
ஹ் h ஹா ஹி ஹீ ஹு ஹூ ஹெ ஹே ஹை ஹொ ஹோ ஹௌ
க்ஷ் kṣ க்ஷ க்ஷா க்ஷி க்ஷீ க்ஷு க்ஷூ க்ஷெ க்ஷே க்ஷை க்ஷொ க்ஷோ க்ஷௌ

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. E. Annamalai und Sanford B. Steever: Modern Tamil, in: Sanford B. Steever: The Dravidian Languages, London / New York 1998, s. 101.
  2. William Bright: The Dravidian Scripts, in: Sanford B. Steever: The Dravidian Languages, London 1998, s. 45.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Helga Anton: The Script and Pronunciation of Modern Tamil. Madras: Alamu Printing Works, 1976. s. 1–18.
  • A.H. Arden: A Progressive Grammar of Modern Tamil. Madras: Christian Literature Society, 1942 (Nachdruck 1969). s. 33–63.
  • William Bright: The Dravidian Scripts. In: Sanford B. Steever (Hrsg.): The Dravidian Languages. London: Routledge, 1998. s. 40–71.
  • Tamil writing. In: Florian Coulmas: The Blackwell Encyclopedia of Writing Systems. Oxford: Blackwell Publishers, 1996. s. 490 ff.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]