Przejdź do zawartości

18 Armia (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
18 Armia
18-я армия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1941

Rozformowanie

1946

Dowódcy
Pierwszy

gen. lejtn. Andriej Smirnow

Ostatni

gen. lejtn. Anton Gastiłowicz

Działania zbrojne
II wojna światowa
Operacja wiślańsko-odrzańska
Operacja morawsko-ostrawska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Podległość

Front Centralny
Front Stalingradzki
1 Front Ukraiński

Mapa operacyjna przedstawiająca działania 18 Armii w sierpniu 1941.

18 Armia (ros. 18-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasie walk na froncie wschodnim 18 Armia wchodziła w skład kilku związków operacyjno-strategicznych Armii Czerwonej, w tym Frontu Centralnego[1] i Frontu Stalingradzkiego[2]. Początkowo jej 22 Korpus Piechoty a pod koniec 1943 roku cała 18 Armia uczestniczyła w walkach przeciw Niemcom pod Żytomierzem[3]. Następnie, będąc w składzie wojsk 1 Frontu Ukraińskiego uczestniczyła w walkach na ziemiach polskich[4].

Dowodzona była przez gen. por. Jewgienija Żurawlewa a od 10 listopada 1944 przez gen. por. Antona Gastiłowicza. Funkcję szefa sztabu pełnił gen. por. Nikita Brilew[5].

W 1944 na wyposażeniu 18 Armii było 1571 dział, 371 czołgów i 181 wyrzutni rakietowych (Katiusza)[6].

Uczestnicząc w operacji wiślańsko-odrzeńskiej działania bojowe prowadziła na terenie Słowacji (Operacja morawsko-ostrawska). Atakowała niemieckie wojska Grupy Armii Środek[4].

Dowódcy

[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
  • 17 Korpus Armijny
  • 18 Korpus Armijny
  • 95 Korpus Armijny[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kazimierz Sobczak, Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa 1975, s.145.
  2. Kazimierz Sobczak, Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa 1975, s.146.
  3. Jakubowski 1976 ↓, s. 403.
  4. a b Donald Sommerville, Kronika II wojny światowej. Kraków 1992, s.282.
  5. Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s.599.
  6. Kiriłł Moskalenko, Uderzenie za uderzeniem 1943–1945. Warszawa 1974, s. 424-425.
  7. Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s.596,599.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]