Przejdź do zawartości

Front Kaliniński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Front Kaliniński
Калининский фронт
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1941

Rozformowanie

1943

Tradycje
Kontynuacja

1 Front Bałtycki

Dowódcy
Pierwszy

gen. płk Iwan Koniew

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Podległość

Stawka

Skład

22 Armia
29 Armia
30 Armia

Front Kaliniński (ros. Калининский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Sformowany 17 października 1941 podczas walk pod Moskwą w rejonie Kalinina (obecnie Twer) z części sił Frontu Zachodniego[1].

Początkowy skład Frontu: 22, 29 i 30 Armie, oraz Grupa Operacyjna generała N. Watutina. Początkowo toczył walki obronne, następnie uczestniczył w operacji zaczepnej na kierunku Rżewa i Wiaźmy (Operacja rżewsko-wiaziemska (1942))oraz Wielkich Łuków (styczeń – kwiecień 1942). 21 lutego 1942 do frontu dołączył 1 Gwardyjski Pułk Lotnictwa Myśliwskiego. Po długotrwałych i uporczywych walkach pod Wielkimi Łukami wspólnie z Frontem Zachodnim Front Kaliniński przeprowadził w marcu 1943 operację rżewsko-wiaziemską przeciw niemieckiej 4 Armii i 9 Armii z Grupy Armii „Środek”. W sierpniu – wrześniu 1943 wspólnie z Frontem Zachodnim nacierał na kierunku Smoleńska.

Przemianowany 20 października 1943 na 1 Front Bałtycki.

Dowódcy frontu

[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]