Przejdź do zawartości

Arado E.340

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arado E.340
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Arado Flugzeugwerke

Typ

średni bombowiec

Konstrukcja

dwukadłubowy średniopłat o konstrukcji metalowej

Załoga

4

Dane techniczne
Napęd

2× silnik gwiazdowy Junkers Jumo 222

Moc

3700 kW/5000 KM (2× 1850 kW/2500 KM)

Wymiary
Rozpiętość

23,00 m[a]

Długość

18,65 m

Powierzchnia nośna

69 m²

Masa
Startowa

19.300 kg

Uzbrojenia

4000 kg bomb

Osiągi
Prędkość maks.

600 km/h[b]

Pułap praktyczny

7000 m

Zasięg

3600 km

Długotrwałość lotu

7 h 20 min

Dane operacyjne
Uzbrojenie
3x2 km MG 131 13 mm, 3x1 km MG 131
Rzuty
Rzuty samolotu

Arado E.340 – projekt niemieckiego samolotu bombowego powstały w zakładach Arado Flugzeugwerke w odpowiedzi na konkurs Reichsluftfahrtministerium (RLM - nazistowskiego Ministerstwa ds. Lotnictwa) z 1939 na średni bombowiec z zasięgiem wystarczającym na dotarcie do każdego miejsca Wysp Brytyjskich. Projekt Arado Ar 340 był nieortodoksyjnym, dwukadłubowym samolotem o układzie zbliżonym do wcześniejszego Arado E.500. Pomimo znakomitych, teoretycznie wyliczonych osiągów samolot nie zainteresował RLM i projekt nie został zrealizowany.

Tło historyczne

[edytuj | edytuj kod]

Samolot został zaprojektowany w odpowiedzi na rozpisanym przez RLM konkurs Bomber B-Programm na szybki samolot bombowy o zasięgu pozwalającym na dotarcie do każdego miejsca Wysp Brytyjskich[2]. W odpowiedzi na konkurs zaprojektowano samoloty Arado E.340, Dornier Do 317, Focke-Wulf Fw 191 i Junkers Ju 288[3]. Żaden z zaprojektowanych samolotów nie wszedł do produkcji seryjnej[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zakłady Arado jako pierwsze odpowiedziały na konkurs RLM, w momencie rozpisania konkursu budowano już pełnoskalową makietę samolotu który był wersją rozwojową wcześniejszego Arado E.500[4]. Nowy samolot różnił się od jego poprzednika jedynie szczegółami konstrukcyjnymi i zachowywał nieortodoksyjny układ dwubelkowy z silnikami umieszczonymi w osobnych kadłubach, z gondolą mieszczącą kabinę załogi umiejscowioną pomiędzy równoległymi kadłubami[3]. Załogę miały stanowić cztery osoby umieszczone w dużej, przeszklonej kabinie ciśnieniowej[3]. Samolot miał znakomite, teoretycznie wyliczone osiągi, jego prędkość maksymalna miała wynosić około 600 km/h, pułap operacyjny do 7000 metrów i zasięg do 3600 kilometrów z ładunkiem bomb wynoszącym 4000 kilogramów[3].

Uzbrojenie obronne miały stanowić dwie wieżyczki z podwójnymi karabinami maszynowymi MG 131 - górne i dolne wieżyczki FDL 131 oraz trzy pojedyncze MG 131 - jeden z tylnej części kabiny obsługiwany bezpośrednio przez strzelca i po jednym w z tyłu belek kadłubowych, zdalnie kierowanych z kabiny załogi[1].

Z powodu nieortodoksyjnej konstrukcji samolot nie zainteresował RLM i dalsze prace nad tą konstrukcją zostały wstrzymane[3].

  1. Wszystkie wymiary i osiągi za Luftwaffe Secret Projects[1].
  2. Wszystkie osiągi są jedynie wyliczone teoretycznie[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c D. Herwig: Luftwaffe Secret Projects. s. 28.
  2. a b D. Herwig: Luftwaffe Secret Projects. s. 26.
  3. a b c d e f D. Herwig: Luftwaffe Secret Projects. s. 27.
  4. D. Herwig: Luftwaffe Secret Projects. s. 26-27.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dieter Herwig: Luftwaffe Secret Projects - Strategic Bombers 1935-1945. Midland Publishing, 2000. ISBN 1-85780-092-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]