Przejdź do zawartości

Osorkon Starszy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Osorkon Starszy
ilustracja
władca starożytnego Egiptu
Okres

od 985 p.n.e.
do 979 p.n.e.

Dane biograficzne
Dynastia

XXI dynastia

Ojciec

Szeszonk

Matka

Mehitusechet

Rodzeństwo

Nimlot

Osorkon lub Osorkon Starszyfaraon, władca starożytnego Egiptu z XXI dynastii z czasów Trzeciego Okresu Przejściowego[1]. Panował prawdopodobnie w latach 992–985 p.n.e.[1] Syn Szeszonka – wodza Ma i Mehitusechet. Pochodził z rodu wodzów plemion libijskich, osiadłych na terenach Delty po okresie wojen z czasów Ramzesa III. Był pierwszym Libijczykiem na tronie egipskim. Według Manethona panował sześć lat jako Król Górnego i Dolnego Egiptu – Osochor. Jego młodszy brat Nimlot, będąc ojcem Szeszonka, późniejszego Szeszonka I dał początek XXII dynastii libijskiej.

Po zakończeniu wojen z plemionami libijskimi, nie mogąc całkowicie wygnać ich z terenów Delty, Ramzes III wyraził zgodę na częściowe osiedlenie się Libijczyków w północnym Egipcie. Z biegiem czasu ludność ta doskonale zasymilowała się z rdzenną ludnością egipską, przejmując ich zwyczaje i religię. Z czasem ludność libijska zajęła głównie miejsce w armii egipskiej, tworząc jej trzon, zwiększając w ten sposób swoje znaczenie i bogactwo. Pod koniec panowania Amenemope i zaraz po jego śmierci wybuchły w północnym Egipcie niepokoje o podłożu narodowościowym i społecznym. Cała społeczność libijska w dążeniu do władzy poparła swego rodaka Osorkona. Na południu poparcie kapłanów Amona uzyskał prawowity następca Amenemope – jego syn Siamon. Jednakże wobec znaczenia i liczebności Libijczyków, kapłani Amona zmuszeni byli do rezygnacji ze swych dążeń.

W czasie rządów Osorkona w całym Egipcie panował chaos. Doszło na masową skalę do rabunków królewskich nekropolii. Celem rabusiów po raz kolejny stała się Dolina Królów. Wywleczono i obrabowano mumie królów niedawno ponownie zabandażowanych i pochowanych. Doszło także do rabunków w królewskiej nekropolii w Tanis, gdzie naruszono grobowiec zaledwie kilka lat wcześniej pochowanego Psusennesa I. Po kilku latach chaosu, rabunków i starć zbrojnych sytuacja stopniowo unormowała się. Libijczycy wycofali się do swych siedzib zapewne w wyniku porozumienia, jakie musiało zostać zawarte. Być może była to ugoda, gwarantująca w przyszłości sukcesję Libijczykowi. Wobec takiej sytuacji, po ustaniu niepokojów władzę objął Siamon.

Tytulatura

[edytuj | edytuj kod]
Królewski Protokół
prenomen lub imię tronowe:
M23
X1
L2
X1
N5O29VL1U21
N35
N5
trl.: Aa-cheper-Re Setepen-Re
tłum.: Oby-wielkie-były-przejawy-Re
Wybrany-przez-Re
nomen lub imię rodowe:
G39N5
V4Aa18M17D21
V31
N35
trl.: Osorkon
tłum.: Osorkon

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Richard J. Long, The Excavations at Mut al-Kharab II: The Third Intermediate Period in the Western Desert of Egypt, Oxbow Books, 3 grudnia 2021, s. 8, ISBN 978-1-78925-716-8 [dostęp 2023-06-29] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nicolas Grimal, Dzieje starożytnego Egiptu, Adam Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518.
  • Bogusław Kwiatkowski, Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044.
  • Schneider Th. – Leksykon faraonów, PWN, Kraków-Warszawa 2001, ISBN 83-01-13479-8.
  • Jacq Ch. – Podróż po Egipcie faraonów, Świat Książki, Warszawa 2004, ISBN 83-7391-131-6 Nr 4380.
  • Jacq Ch. – Sekrety Egiptu faraonów, Świat Książki, Warszawa 2006, ISBN 83-7391-760-8 Nr 5023.