Przejdź do zawartości

Snofru

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Snofru
Ilustracja
Posąg Snofru w Muzeum Egipskim w Kairze
Faksymile
władca starożytnego Egiptu
Okres

od ~2629 p.n.e.?
do ~2604 p.n.e.?

Poprzednik

Huni

Następca

Cheops

Dane biograficzne
Dynastia

IV dynastia

Miejsce spoczynku

Czerwona Piramida?

Ojciec

Huni

Matka

Meresanch

Dzieci

?
Nefermaat
Rahotep
Anchchaef?
Nefretkau
Hetepheres II

Żona

Hetepheres I

Dzieci

Cheops

Snofru lub Snefru (egip. Czyniący Piękno, stgr. Σῶρις) – władca starożytnego Egiptu (wówczas nieznane było jeszcze określenie faraon, wprowadzone w XVI wieku p.n.e.), założyciel IV dynastii w okresie Starego Państwa.

Lata panowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Meresanch, jednej z konkubin poprzedniego władcy Huniego. Snofru miał 2 żony:

Rezydencja

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo rezydował w Meidum, między 12 a 15 rokiem panowania przeniósł swoją rezydencję i nekropolę domu panującego z powrotem na północ do Dahszur. Nie wiadomo, jakie były przyczyny przeniesienia nekropoli do Meidum oraz ponownego powrotu na północ. Przypuszcza się, że mogło to być spowodowane chęcią podkreślenia zmiany w stosunku do poprzedniej dynastii i jakiegoś związku rodziny panującej z tym miejscem.

Działalność

[edytuj | edytuj kod]

Panowanie Snofru stało pod znakiem intensywnej działalności militarnej i budowlanej.

Zajmował się energicznie tworzeniem silnej floty. Organizował wyprawy wojenne we wszystkich niemal kierunkach. Z wypraw z Libii przywiódł 11 000 jeńców i 13 000 sztuk bydła, z Nubii – 7 000 jeńców i 200 000 sztuk bydła. Walczył również na Synaju z pustynnymi koczownikami, broniąc tam ważnych dla Egiptu kopalń miedzi, malachitu, a przede wszystkim turkusów.

Jego duża aktywność budowlana potwierdzona jest przez wzmianki na Kamieniu z Palermo mówiące, że co roku budował świątynię, twierdzę lub inną budowlę. Był budowniczym niedokończonej piramidy w Meidum, o nietypowym kształcie, w której do dziś można oglądać porzucone, zachowane w doskonałym stanie, cedrowe belki mające służyć do wniesienia sarkofagu króla. Jest on także twórcą jedynej piramidy łamanej z Dahszur. Jednak ambicje tego władcy sięgały o wiele dalej i dzięki doświadczeniom wyniesionym z poprzednich budowli, w dążeniu do stworzenia idealnej konstrukcji jako pierwszy wzniósł piramidę o kojarzonym dziś z piramidami kształcie ostrosłupaCzerwoną Piramidę w Dahszurze, w której został pochowany. W sumie przypisuje się mu budowę aż czterech piramid: w Seila, Meidum oraz dwóch w Dahszur.

W pamięci potomnych

[edytuj | edytuj kod]

Snofru był uważany za mądrego i sprawiedliwego władcę, jego panowanie pozostawiło po sobie dobrą pamięć wyrażaną w licznych późniejszych bajkach i opowieściach, podkreślających jego dobroć i poufałość wobec poddanych. Od jego czasów zaczęto budować właściwe piramidy jako formy grobowe i symbole boskiego państwa. W mniemaniu wielu „największy budowniczy Egiptu” (W. Wolf), pozostawił po sobie budowle o objętości 3,6 mln m³, co przewyższa prawie o 1/3 zespół piramidy Cheopsa (2,6 mln m³). Łączna masa budulca zużytego do budowy wszystkich trzech piramid Snofru wyniosła ponad 9 milionów ton.

Zarys genealogii IV i V dynastii

Tytulatura

[edytuj | edytuj kod]
Królewski Protokół
serech lub Horusowe:
G5
V30
U4 X1
trl.: Neb-Maat (nb-mꜢꜤt)[1]
tłum.: Pan Prawdy[potrzebny przypis]
prenomen lub imię tronowe:
M23
X1
L2
X1
snfrr
f
w
trl.: Snofru (s-nfr-w)[1]
tłum.: Czyniący Piękno[potrzebny przypis]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Za: Peter Lundström, Sneferu in hieroglyphs [online], Pharaoh.se [dostęp 2024-02-25] (ang.), Tam pełna znana tytulatura władcy.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nicolas Grimal, Dzieje starożytnego Egiptu, Adam Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, s. 76–78, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518.
  • Bogusław Kwiatkowski, Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 108–114, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044.
  • Lipińska J. „W cieniu piramid”, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków 2003, s. 61, ISBN 83-04-04604-0
  • Th. Schneider, Leksykon faraonów, Warszawa-Kraków: PWN, 2001, s. 311–313, ISBN 83-01-13479-8.