Przejdź do zawartości

11 Korpus Strzelecki (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
11 Korpus Strzelecki
11-й стрелковый корпус
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1922

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

10 Armia
8 Armia

11 Korpus Strzelecki (ros. 11-й стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.

Formowania i walki

[edytuj | edytuj kod]

Sformowany został w 1922 roku[1]. W 1939 roku wchodził w skład 10 Armii i wraz z wojskami III Rzeszy i Słowacji od 17 września brał udział w ataku na Polskę[2].

W 1941 roku, w czasie niemieckiego ataku na Związek Radziecki, korpusem należącym do 8 Armii dowodził gen. mjr Michaił Szumiłow[3].

Prowadząc działania bojowe przeciw armii niemieckiej, w 1944 roku oddziały 11 KS dotarły na ziemie polskie. W ramach operacji wiślańsko-odrzańskiej 11 KS brał udział w walkach w rejonie Ustrzyk, Komańczy i Bielska-Białej, kończąc okupację niemiecką ziem polskich. W walkach o zdobycie Bielska-Białej wyróżnili się żołnierze z 271 DP dowodzonej przez płk Iwana Chomicza i 276 DP pod dowództwem gen. mjra Piotra Bieżki[4].

Dowództwo korpusu

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

Szefowie sztabu:

  • kombrig Iwan Krupiennikow[6]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Skład w 1939 roku[7]: jednostki korpuśne oraz

Skład 22 czerwca 1941 roku[3]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
  • Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
  • Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.